astigmat problemimden dolayı çok uzun zamandır bir şey çizemiyorum. gözlüğün kulak üstüne yaptığı basıncı hiç yadırgamadım ama burun desteğinin yarattığı o yabancı madde hissiyatını hiç bir zaman sindiremedim. bu duygu da nedense resim çizerken karşıma hep bir engel olarak çıkıyor. zaten iyi bir çizer olduğum iddiasında değilim ama resim çizmek benim için çok önemli bir aktivite, daha doğrusu aktiviteydi. çizilen resmin, koku hafızası gibi çok güçlü bir etkisi var. ortaya çıkan çalışmaya bakınca tüm yaşananlar, tekrar gözünüzde canlanıyor. mutluluk, heyecan, sevinç, hüzün, hayal kırıklığı... her çizgide bir hatıra saklı. bir gün belki tüm yaşananları unutacak olsanız bile, artık sizin hafızanızdan bağımsız ve korunabildiği sürece ölümsüz bir kayıt bırakılmıştır geriye.