(bkz: hitchcock)'ın erken dönem eserlerinden. yine bize klasik sinemanın büyüsünü, ihtişamını, kusursuzluğunu yansıtıyor. gerilimi yine insana dayandırıyor yönetmen. günümüzde "gerilim" dendiğinde hemen doğaüstü olaylar akla geliyor ne yazık ki. kimi zaman sembolik, kimi zaman doğrudan anlatımlar ile başarılı oluyor ve bizi de manderlay'e, o atmosfere anında dahil ediyor.
kadro tek kelimeyle mükemmel. zaten ikisi de sinema tarihinin hatırı sayılır oyuncularından ve bu filmde yakaladıkları uyum, başarıda büyük pay sahibi. özellikle fontaine, henüz 23 yaşındayken gösterdiği bu performansında, karakterinin olması ve hissettirmesi gereken bütün yönlerini, o masumluğu, kırılganlığı, aynı zamanda sevecenliği filmin her saniyesinde tekrar tekrar verebiliyor.görülmesi gereken klasiklerden.