ilk çalmaya çalıştığınızda zurna benzeri bir ses çıkarabildiğiniz, çalarken yüzünüzdeki tüm damarların patlama noktasına geldiği ancak sonrasında o mükemmel sesi ile kendinizden geçmenizi sağlayan harikalar harikası nefesli enstrüman. bu enstrümanın ebonitten yapılanları olsa da genelde abanoz ağacı, gül, şimşir ve sedir ağacı gibi malzemelerden yapılır. çalması zor olduğu gibi korunma bakımından da çok nazlıdır. genelde sabit sıcaklıkta durmaktan hoşlanır. ayrıca notaları sol anahtarı ile yazılır. (en sevdiğimiz)
zurnanın evrim geçirmiş hali olmasına rağmen, türkiye'de yerel müzikte kullanılmamasına şaşırdığım alet.
mesela anadolu ile alakasız bir enstrüman olan klarinet, çok daha popüler obuaya göre. üstelik obuanın sesi daha yanık. anadolu insanı sever böyle yanık sesli enstrümanları.
orkestrada kullanılması ilk olarak jean-baptiste lully tarafından düşünülmüştür.
orkestrada sesi çok fazla bastırılamadığı için hemen ayırt edilir ki zaten orkestrada kullanılma amacı da budur. ayrıca orkestrada obua varsa, enstrümanlar obuanın la sesine göre akort edilir.