1975'te painted lady adıyla kurulmuş, 1978'den sonra da şimdiki adını almış, tamamı kadınlardan oluşan en uzun süre birlikte kalabilmiş ingiliz heavy metal grubu. ablalar halâ albüm çıkartıp devam ediyorlar müziğe. biz pin-up'a birkaç yıl hariç, tahammül bile edemedik be.
'80'lerin ilk yarısında biraz da olsa ünlü olmuş bu ablalar. sadece ingiltere'de değil, avrupa'da da seslerini duyurmuşlar. ama popülerlikleri erkek heavy metal gruplarının ezici çoğunluğuna yenik düşmüş bir süre sonra. her ne kadar eskiden olduğu kadar sık olmasa da, şimdilerde de gene konserler veriyorlar, albüm çıkartmaya çalışıyorlar tabii.
motörhead tınıları almanız gayet normal çünkü rahmetli peygamber lemmy bu grubu "kız kardeşlerim onların hepsi. laf edeni bıçaklarım" şeklinde nitelendirerek adeta korumaya almıştı zamanında. birçok şarkısında motörhead elemanlarının müziğe katkı verdiğini, lemmy'nin geri vokal olarak destek olduğunu görebilirsiniz. bir albümleri var hatta ortaklaşa çıkartıkları: 1989 yılına ait "motörhead vs. girlschool" albümü. sadece 3 motörhead şarkısı var 13 şarkılık albümde ama nefis bir şey olmuş. lemmy'yi anmak için crying shame falan dinlemek yerine, açıp bu albümü dinliyorum ben. öneririm.
ablalar hakkında başka ne yazabilirim? yaptıkları müzik tam anlamıyla "çiğ heavy metal". '80'lerin başındaki punk esintileri özellikle "hit and run" albümlerinde bas bas bağırıyor. manowar'la bilinir olmuş, sert, dizginlenemez ve ilk dinleyişte kulak ağrıttığı öne sürülen bu çiğ müziğe kadın sesinin ne kadar yakıştığını gösteriyorlar yaklaşık 40 yıldır. yukarıda paylaştığım diskografilerinde gırla derleme* ve gene gırla en iyiler* albümleri yok. onlarla bu grubu tanımaya başlamanızı önermem. canlı kayıtları gayet güzel ama dönemin havasını yansıtan bu çiğ müziği albüm kaydından dinlemeniz daha iyi olacaktır. tabii, eğer avrupa'da nerede konser veriyorlarsa (geçen seneki wacken open air konserleri ), oraya gidip dinlemek en sağlıklısı. bu mümkün değilse, canlı kayıtlarından oluşturulmuş albümlerinden uzak durun.
ben kendilerini spend spend spend şarkılarıyla tanımıştım. uzun süreli gitaristleri kelly johnson'ı omurilik kanserine kurban vermelerinden 1 yıl kadar sonra çıkarttıkları "legacy" albümündeydi bu şarkı. uzun süre üst üste dinlediğimi hatırlıyorum. sonradan kendilerini araştırınca, gayet başarılı ve uzun soluklu bir grup (hatta alanlarında tek grup) olduklarını görmüştüm. beslendikleri damar olarak yakınlıkları bulunan joy division'la da birçok ortak payda bulabilirsiniz şarkılarında. ian curtis'in sesini olmasa da, joy division'ın müzikal ruhunu içinize daha hızlı bir şekilde çekmek için idealdir girlschool.
ablalar müziği bırakmadan (1960 civarı doğumlu bütün grup üyeleri, birkaç yıl içinde 60 yaşında olacaklar demek oluyor) keşfedin ve dinleyin bu grubu. heavy metali bu kadar uzun süre, birbirlerinden kopmadan, seviyelerini belli bir çıtanın üstünde tutmayı başararak devam ettirmiş başka bir kadın grubu yok. ayrıca, bu grubun '80'lerin ortasında accept, manowar, iron maiden gibi grupların arasında yer alabilmesi ve adını duyurması bile başlı başına müthiş bir şey. hatırlatayım; "run to the hills", "trooper", "hallowed be thy name" gibi iron maiden klasiklerinin çıkışı da bu zamanlarda oluyor. ablalar çıkıp "bize ne lan sizin maskülen sözlerinizden ve sahne duruşunuzdan? biz de buradayız bundan sonra" diyor bu aşmış grupların karşısında. takdir etmeyeni valhalla'sına sokmasın odin.
halâ geç değil. dinleyin ablaları. spend spend spend'le başlayın bi' bakalım, beğenirseniz hit and run 'la ve stay wild'la devam edebilirsiniz.