epikuros tarafından ortaya atılan "haz" felsefesi. türkçe karşılığı "hazcılık"
insanın davranışlarını, eylemlerini "haz" odaklı sürdürme, değerlendirme eğilimi ve düşüncesidir. (bkz: pragmatizm) ile yakından ilişkilidir. felsefi bir akım olarak "aydınlanma" dönemi ve "acı çekmek, tanrı'ya ulaşmanın birinci şartıdır" diyen dini düşüncelerin yükselmesinden sonra etkisini yitirse de; anlam aşınmalarına uğrayarak, "teknolojik nesil" tarafından (1990 sonrası dünya) "özgürlük" ve "modernleşme" kavramlarıyla dirsek temasında, tekrardan dillendirilmeye başlamıştır.
günümüzde "hedonizm" ve "hedonist" kelimeleri, gerçek anlamı ve felsefesi bilinmeden "cinsellik" ile sınırlandırılmaya çalışılsada, esas ihtiva ettiği düşünce cinsellikten kat be kat daha fazladır.
"ekmekle su aç birinin ağzında en büyük hazzı verir. böylece sade ve zengin olmayan sofralara alışmak sağlığa iyi gelir, insanı yaşamın getirdiği zorunluluklara karşı hazırlıklı kılar, zengin sofralara uzun aralıklarla oturduğumuzda, daha büyük keyif almamızı ve talih karşısında korkusuz olmamızı sağlar. böylece hazzın erek olduğunu söylerken, bununla öğretimizi bilmeyen, bizimle aynı görüşte olmayan ya da yanlış anlayan bazı kişilerin düşündüğü gibi, yoldan çıkmış insanların hazlarını ve cinsel hazlarını söylemiyoruz, tersine bedence acı çekmemeyi ve ruhça sarsıntı içinde olmamayı anlıyoruz. birbirini izleyen içki ve şölen sofraları, oğlanlarla ve kadınlarla yaşanan cinsel ilişkiler, balıklar ve zengin sofrada sunulan daha ne varsa, işte bütün bunların verdiği hazlar, yaşamı zevkli kılmaz; yaşamı zevkli kılan, seçilmesi ve kaçınılması gereken her şeyin nedenini araştıran, insan ruhunu büyük kargaşaya sokacak yanlış sanıları kaldırıp atan ölçülü bir muhakemedir." epikuros-