Türk halkını uzun zaman pre-kapitalist döneme mahkum etmiş toplumsal gelişmesinin önünde en büyük seti oluşturmuştur.
Bu antlaşmadan ötürü milli burjuvazi gelişememiş, yönetimde komprador bürokrasi aktif rol oynamış, oluşan komprador bürokrasi memleketi parsel parsel avrupa'ya peşkeş çekmiş; anadolu'daki üretici/halk ise feodal dönemin ağası, beyi, paşası, eşrafının altında inim inim inlemiştir.
Meşhur galata bankerleri, komprador rum ve ermeni burjuvazisi de bu anlaşmadan sonra oluşmaya başlamıştır.
Takriben anlaşma imzalandıktan 50 sene sonra devlet moratoryum ilan etmiş ve düyûn-ı umumiye'yle birlikte yarı sömürge osmanlı tam sömürge olmuştur.
Düyûn-ı umumiye'den sonra Vergisinin büyük bölümünü dahi kendisi toplayamamıştır.
Düyûn-ı umumiye'nin vergi toplamada sözü geçer akçe olmuştur.
Osmanlı'nın ekonomik anlamda yarı sömürge olduğunun kanıtı olan antlaşmadır. Denge politikası sırasında Rusların tehditlerine karşı İngilizlerle yapılmıştır. Ancak antlaşma sonrasında Osmanlı, İngilizlerin iç pazarı haline gelmiştir. El yapımı Osmanlı malları, sanayi üretimi İngiliz malları ile rekabet edememiş ve üreticiler kepenk kapatmıştır. Çok geçmeden 1881'de Duyun-u umumiye'nin kurulmasıyla zaten Osmanlı resmen bağımsızlığını kaybetmiştir.
