1. 'ya ait bir şiirdir,


    dizilmesi var bir şeylerin
    üst üste konulduğunda daha büyük sanılan gövdeler
    biz seninle olgunlaşmamış elmayı gülüyoruz bir de
    tarafıyız geç uyanmanın ve her gün asa yapmak için dal kırmanın.
    uyanıp taşrayı bir trenle ikiye bölen çocuğa kırarım ben
    ama kılıç ile döndüğümü görmüş mermer insanlar alçıdan iris
    yalancı mıyım böyle delillerden sonra
    yine kendi yüzümde gerdiğim meyve cesetleriyle
    işin kendisi de olabilirim: yalanım
    arkamda iz bırakmamak için dağılıp annemi aramalıyım
    ilk ona güldüm yani bitti mühimmatım
    asıl daha büyük olan ayrılma
    karanlıktan korkan başın iyileşmesi:
    kapkara saçlarını taradığında tellerini dişlerle paylaştırıp
    en büyük çatlağı öpen suyla dolu ağzı, zor bir soru gibi onun
    belirlenmiş bir merkez etrafında yay çizmesi sonra kuraklık
    benim eski dilde ırmak yatağı oluşum anlaşılmadı
    seslenmedi sana bu beyaz akisli olanak. halkalar benden doğrudur
    boynuma alırım onları süs olarak gösteriririm
    ama beni işaretliyor kervan diye
    bütün melek iddiaları
    oysa ne giysem üzerime damlarım, çıkıp çıkıp
    gün doğumuyla sabahın ayırdına
    taş istemeliyim saçılmak için taş istemeliyim tam üzerime
    dilinize birikinti olarak çevrildim çünkü
    bizi görmeye gelmiş gibi yakın olan yıldızları
    yakama yapıştırdım, güzel miyim diye soramam büyüklerime
    hâlâ uzuvlarımda tembih izleri


    (türk dili - türk dili ve edebiyat dergisi, sayı: 754 / ekim 2014)
    #8939 ma icari | 8 yıl önce (  5 yıl önce)
    0şiir