annem olur kendisi. 30 sene falan sınıf öğretmenliği yaptı. bunun en az 20 senesi köy okullarında geçti. her yeni aldığı sınıfta çocuklara tek tek ailelerinin ne iş yaptığını sorardı. çünkü çocukların ısınması için sobaya atacak odun kömür lazımdı. devlet vermezdi onun parasını. öğrenci velilerinden istemek gerekirdi. tebeşir için para lazımdı, teksir kağıdı almak için para lazımdı. çocukları eğitebilmek için para lazımdı. kadın da utanmadı, sıkılmadı, her yeni sınıfta sordu bu soruları. parası olandan yardım istedi, durumu iyi olmayana da kendi cebinden defter aldı, kitap aldı, hiç olmadı bizim eski kıyafetlerimizi, ayakkabılarımızı götürdü. öğlen yanında yemek getiremeyene, simit alacak parası olmayan poğaça yaptı götürdü.
iyi biliyorum çünkü ben kıskanırdım annemin öğrencilerini. onlarla ilgilendiği kadar benimle ilgilenemezdi. o zamanlar anlamıyordum ama zaman işte, her şeye kadir.