Bay karga konmuş bir dala, koca bir peynir ağzında. Tilki kokuyu almış gelmiş, bilirsiniz kurnaz olur tilkiler, kargayı nasıl tuzağa düşüreceğinin hesabını yapıvermiş. -Günaydın sayın karga, bu ne güzellik demiş; Bu ne güzellik böyle, inanın bakmaya doyamıyorum size. Şu pırıl pırıl tüylerinize, renginize. Ne yalan söyleyeyim, bu ormanda bir güzel daha yoktur üstünüze.
Kara karga havalara girmiş, bir görseniz. Ne yapacağını şaşırmış sanki, sağa sola kıvırmış boynunu, poz vermiş fotoğraf çektirir gibi… Tilki onun havalara girdiğini görünce, daha bir coşmuş sanki. Sıradaki palavralarını söylemeye başlamış.
Şuna bir gak diyeyim de ses görsün demiş; gak der demez peyniri ağzından düşürüvermiş. Tilki kapmış peyniri, yer dururmuş bir köşede, kara karga gözyaşı dökmüş peyniri için. Tilki giderken dönmüş kara kargaya son sözünü söylemiş o anda.
-Kara bayım, demiş kargaya; şu sözümü . hiç unutma, kaptırdığın peynire değer: Her dalkavuk çıkarı için över, yüzüne güler, peynirini yer. Karganın aklı başına gelmiş ya iş işten geçtikten sonra.
Birinci sınıfta iken okuduğumuz ilk metinlerden biriydi. Ezop masallarından. Ne zaman aklıma gelse koca gagalı simsiyah bir karganın ağzında kalın bir süzme peynir dilimi hayal ederim, ağzım sulanır. Gözümden kaçmadı, tilki de peynir seviyormuş. Vay be.
Masaldan çıkardığım sonuç: peynir çok değerli bir besindir.