2000'de her şeyi olan stephan forte tarafından kurulan, her albümlerinde kendilerini geliştirme amaçları güttükleri oldukça açık olan fransız senfonik ve progresif metal grubu. bu gruba metal grubu demek haksızlık. zira, epica'nın bu denli popüler olduğu, nightwish'in adeta tanrılaştırıldığı bir metal ortamında, kendileri "orkestral metal grubu" olarak nitelendirilmeli, eğer böyle bir tür varsa.
son albümleri life 'ı dinledim; daha doğrusu, halâ dinliyorum ofiste. baştan sona ilk dinleyişte sevip sevmediğimi anlayamadığım albüm sayısı çok az oluyor. müzik dinlerken "ya sev ya terk et" mottosunu seviyorum sanırım. life'ı ilk dinleyişte ne tamamen sevebildim ne de anlayabildim. forte'nin soloları yngwie malmsteen'i andırıyor. bunu bilerek mi yapıyor, yoksa solo tarzı böyle olduğu için benzerlikler mi hemen dikkat çekiyor; anlayamadım. koca albüm için "anlayamadım" yazıp bitirsem bu girdiyi, daha iyi olacak ama biraz daha açıklamaya çalışayım. belki ilginizi çeker.
çok sık solist değiştiriyorlar. 5 albümlerinde 4 solistle çalışmışlar ve şu anki solistleri kelly sundown carpenter'ın gruba katılma serüveni de çok garip. donminate ve archangels in black albümlerinde kullandıkları solist gus monsanto bir japonya turnesi için vize alamıyor ve gidemiyor. carpenter'ı apar topar japonya'ya çağırıyorlar ve böylece grubun iki solisti oluyor. gus ile yollar ayrılınca, carpenter grubun tek solisti olarak devam ediyor.
fazlasıyla dolu bir grup. kemanlı, güzel sololu, james labrie*'ye benzer vokalli güzel müzik yapıyorlar. öneririm. anlarsanız, gelin buraya uzun uzun girdiler bırakın hatta. bırakın ki, ben de okuyup anlayabileyim.