"insanın derdi ne kadar büyük olursa gülüşü o kadar sıcak olurmuş, o dert güzelleştirirmiş onun yüreğini. öyle derler bizim buralarda. o derdin büyüklüğü neye göre ölçülür biçilir bilmem ben. fakat birinin gülüşünün sıcaklığını hissettim mi anlıyorum ki derdi çok, güzelleşmiş derdiyle." demiş, ne de güzel demiş gülüşü sıcacık ozan.
bazı insanlar var benim için hayatta, "çok güzel insanlar" olarak nitelediğim. işte o çok güzel insanlardan neşet ertaş, tanımadan çok sevilenlerden, keşke tanıyabilseydim denilenlerden. türküleri olan insan hiç kötü olur mu zaten?
