refik durbaş'ın kitaplarından birine adını veren şiirdir. şiirden dizeler, grup baran tarafından "rüzgar" adıyla şarkı haline de getirilmiştir,
sesimi sesinin üstüne koyma kara gecede, karanlıkta, acılı yüreğimde yeşerdiyse de alevi ölümün kan boğmadı daha korkuyu kırılmadı kin ve öfkenin fidanı
sesini sesimin üstüne koyma ağzımda prangası tutuklu rüzgâr
yanlış arama ölümden başka kurşuna dizilen resimlerde acıyla örülmüşse cesetler ve ağlıyorsa hücremde ayışığı üzgün değilim, hüzünlü asla
yanlış arama ölümden başka sırtımda falakası tutuklu rüzgâr
yüreğimde mezarlar açma artık kazıdım hücremin duvarına çünkü zamanı kucaklayan öfkemi acıdan üretilen sesimi gençliği damıtılmış günlerimi
yüreğimde mezarlar açma artık elimde kırbaçları tutuklu rüzgâr
çıplak taş, demir kapı, sessizlik korkuyu mu bekliyor o nöbetçi niçin hiç konuşmuyor yıldızlar şafak söktüyse nerde kar filizleri uyusam uyansam her yerde bahar
çıplak taş, demir kapı, sessizlik sesimde zincirleri tutuklu rüzgâr
tek değilim artık, çoğaldım ölüme deli rüzgâr, çıplak suyun rahminde artık ne hücrem, ne yalnızlık eskisi gibi düşmanım ama hâlâ yanıyor yüreğimde işkence
tek değilim artık, çoğaldım ölüme yüzümde kelepçesi tutuklu rüzgâr