zülfü livaneli'yi ilk olarak elinde sazı, bi sandalyeye oturmuş, önünde mikrofon; şarkılarını hiç değişmeyen bir yüz ifadesiyle ve yüzünde sıfır gülümsemeyle söylerken tanıdım. şarkılar güzeldi vesselam, adamın sesi de güzeldi, tok ve net bir sesi vardı, çok sevdim. uzun yıllar sürgünde yaşadığını öğrendim, bu düzeni kınadım. sonra yok milletvekili oldu, yok köşe yazdı.. takip etmedim açıkçası. kitapları ve filmleri de vardır. benim için müzisyendir zülfü livaneli. karlı kayın ormanında'yı söyleyen, özgürlük'ü söyleyen, kardeşin duymaz diyen, eşkiya dünyaya hükümdar olmaz diyen, kan çiçekleri'ni söyleyen bir sanatçı.