önceki hafta canlı dinleme fırsatını yakaladığım amerikali ancak montreal'de yetişmiş müzisyen.
gözlemlerime gelince, hiç zahmetsiz, albümlerindekinden daha temiz şarkıları okuyabilmesi, dinleyici ile kurduğu samimi iletişim, aralara serpiştirdiği zekice şakalarla son derece keyifli bir şovdu. tanık olduğum canlı performanslar arasında en yukarılarda yer buldu kendine. özellikle konserin sonunda çocukluk hayali olan, meşhur müzikaldeki "annie" şeklinde giyinmesi görmeye değerdi.
eski şarkılarından ziyade son albümü unfollow the rules'daki şarkılara ağırlık verdi. bu arada kendisi pandemi zamanında tura çıkamayınca boş oturmamış bir müzikal bestlemiş, umarım izleme fırsatım olur gelecekte. müzikalin yanı sıra madem ki şarkılarımı söyleyemiyorum, o zaman ben de onları çizerim diyerek son albümdeki her şarkısı icin ayrı bir illüstrasyon çizmiş.