Çocuğu olamayan çiftlerin, olanlara karşı beslediği inanması güç bir versiyonu var:
Ortada fol yok yumurta yokken durduk yere, ortamda "e bizde çocuk yok gezeriz hayatımızı yaşarız siz yapamayacaksınız" diye laf atanlar. Çocuğu hastaneye kaldırılında gülümsemesini saklayamadan anlatanlar. Hatta gelişim bozukluğu olduğunda...
Ben bundan daha aşağılık halini görmedim. Ama bir de, çocuğu olanların, olmayan ve hayatını yašayanlara beslediği takıntılı sürümü var. Genelde "artık çocuk var" diye kendini hayattan kopartmış, gençliğini kapatmış pişmanlar yapıyor:
Yine durduk yere, ve hatta sabahın köründe arıyor herif "daha uyanmadınız mı? Oh tabi çocuk yok gece takılıyorsunuz. Sabah uyandıran yok", "oh tabi çocuk yok yiyorsunuz paraları kendinize", "şimdi gezin bakalım ben sizi çocuk olunca görürüm, o zaman bizimkiler büyümüş olacak, biz size gülcez"