Abim üniversiteyi şehir dışında okudu, ben de arada yanına gidiyorum tabii... halı sahaların da süper popüler olduğu dönemler. ne hikmetse yer yok hiç ve hep gece yarıları oynuyorlar, 2-3 seansı gibi. evde de kalamıyorum tek, tırsıyorum, öğrenci evi, bitli ev işte kapısı falan bir tuhaf tam kapanmıyor. ben de onlarla gidiyorum her seferinde.
bu maçların birinde yine gece yarısı her yer zifiri karanlık, bir tek halı saha gündüz gibi, ışıl ışıl. ben de kenarda tribünde oturuyorum. gözlerim kapanıyor ara ara uyuyorum falan... yine böyle az uyuklarken paat diye kafama bir şey çaktı, ama nasıl bir çarpma, dedim ki eyvah top kafama çaktı sonunda, beyin kanaması geçiriyorum sanki ama nasıl bir acı.
birkaç saniye sonra gözlerimi hafif açtım baktım yanımda yerde benden daha beter durumda bir yarasa. öldü galiba taş kafama çarparak orayı tam bilmiyorum sevgili dostlar; ben orda başımın acısıyla kendime gelmeye çalışırken abim koştu geldi yanıma, merak etti sandım. gördün mü mü çok güzel gol çaktım dedi. hee gördüm gördüm dedim.