bu coğrafyanın insanlarının eğitilemez olduğunu, kaosun, düzensizliğin, çekişme ruhunun içimize işlediğini, minik ayda’nın kurtarılışında bir kez daha gösteren doğa olayı, doğa felaketidir.
öncelikle canla başla enkaz altında çalışan tüm ekiplere minnet borcumuz olduğunu söylemek istiyorum. o şartlar altında yaşadıkları yorgunluk, moral bozukluğunun, saatlerce ellerinle enkaz kazımanın, cansız beden çıkartmanın psikolojilerini nasıl etkilediğini tahmin bile edemem. 91 saat sonra minik bir canı kurtarmış olmanın verdiği sevincin bir parçası olmak, hepsine moral aşılamıştır eminim. ama...
bu kadar hassas bir iş yaparken, adım attıkları her yerin son santimine kadar hesaplanması gerekirken, o küçük kızcağızın çıkarılışında yaşanan o itiş kakış nedir? kıyamet gürültü hengame almış başını gidiyor. yani tamam, bedava baklava dağıtımında insanların birbirini ezmesine alıştık ama bu nedir? sedyeyi sen tutacaksın, ben tutacağım kavgası yaşandı. itfaiye, afad, herkes birbirine girdi. biri arkadan ikinci sıradan uzanıyor sedyeye. ilk sıra zaten tıklım tıklım. ikişer yandan iki kişi tutsa, diğerleri de ambulansa giden yolu açsa çok daha kolay olur o iş. ama işte diyorum ya, psikolojiyi hayal bile edemiyorum.
ama durun, kaos bitmedi... ambulans hastaneye geldi. aynı itiş kakış burada yaşandı. ambulanstan sedye inecek ve hasta içeri götürülecek. bu sefer yaşanan hengameye medya mensupları eklendi. ekran başında izlerken kameraman ve muhabir kaosunu görmezsiniz* ama o görüntülerin arkasında feci bir itiş kakış yaşanır. sadece böyle felaketlerde değil, mecliste, basın toplantılarında her yerde aynı itiş kakışı görebilirsiniz. medyamız da öğrenemedi ki bir türlü. hepsi sakin sakin dursa biraz mesafede, herkes görüntüsünü alacak. hatta daha temiz, daha az sarsıntılı görüntü alacaklar. kameranın zoom denen bir özelliği var. ama hayır, kamerayla illa ki dibine girecekler insanların. mikrofonlar illa ki burnunun içine sokulacak.
ambulansın dibinde 10 tane kameraman, 10 tane muhabir, bir o kadar kurtarma ekibi, doktor, hemşire hasta bakıcı. saniyelerin bile fark edebileceği bir şartta, yol açın diye bağırıyorlar çünkü herkes bir elleyecek. ambulansın geleceği belli, özel güvenliğin var hastanede, eminim emniyet de polisler yollamıştır hastaneye. kordon altına alsana ambulans alanını. ama düzeni, kuralları sevmeyiz biz bu coğrafyada. böyle gelmiş, böyle gider bu iş...*
