30 ekim izmir depremimden sonra ayyuka çıkan acınası bir durum var. herkesin elinde bir telefon, enkazdan kurtulanların fotoğraflarını çekme çabası, çıkarılan insanlara gereksiz sevgi gösterileri, kendi adını söyleyen kurtarma ekipleri, ben kurtardım diye neredeyse aralarında kavaga edecek itfayeciler, ne oluyo ya?
ya bu nasıl bir profesyonelliktir anlamadım gitti. herkes, tanınmak, bilinmek, tv'ye çıkmak, istiyor, sosyal medyada paylaşacak malzeme arıyor. enkaz altında kalanları çıkarma çalışmalarında diklatimi çeken diğer husus ise işi yapan 3-5 kişi ama 3-5 kişinin başında en az 60-70 kişi var. tek bir noktaya kanalize olmak neden yani?
al bak bu da kendi prsini yapmak için 3.5 yaşındaki bir depremzedeyi kullanıyor; mobile.twitter.com/...
gerçi bakan öyle yaparsa normal görevli ne yapmaz. sonuç ortada.
