beatmucit ceyhuni gezi olaylarıyla ilgili "moda haftası gibi direniş mi olur?" derken, fight club'ın kapitalizmin eleştirisi yaparken brad pitt'in bedenini metalaştırarak pazara sürmesine de bir laf sokmuş olmalıdır. zira kapitalizmin asıl gücü, muhaliflerini de ambalaja sokarak pazarlayabilmesi, karşıtlarını da içermesidir. che guevara tişörtü satar ve zizek'i sirk ucubesi gibi ekranlarda oynatır bu kapitalizm.
film, penisi sönümlenen erkek bireyin yok oluşa karşı verdiği bir mücadelenin hikayesiydi galiba. gökdelenlerle dolu new york manzarasında o kadar çok ereksiyon var ki, zavallı erkek birey penisinin minicikliği ile başa çıkmakta zorlanıyor. ve son bir mastürbasyonla, kendi türünden bir hamamböceği kadın ile son hayali çiftleşmeler yoluyla evrene bir mesaj yolluyor. penisimizi bizden alamayacaklar!!
bu haykırış, herhalde çağımızın kendine has şartları altında çok daha büyük yankılar uyandırmıştır ama doyasıya mastürbasyon yapılan ergenlik aylaklığının sona ermesini hazmedemeyen, günün büyük bölümünü çalışarak geçirmek zorunda kalan erkekler, hangi çağda bu isyanı yüreklerinin bir köşesinde duymamışlardır ki?
yine de güzel bir filmdi fight club. yalandan da olsa içimizdeki son değiştirme gücü kırıntılarını şöyle bir gıdıklamayı başarmıştı.