altı üstü belli bir saatte belli bir yerde buluşulacak, yani bunu başarmak gerçekten ne kadar zor olabilir? anlıyorum çoğu kişi yata yuvarlana bir hayat yaşıyor, yarım saat bir saat onun için çok değişmiyor; ama vallahi de billahi de beni tanıyan herkese söyleyip duruyorum, benim vaktim çok sınırlı, yetişemiyorum hayatıma, bazı şeyler harbiden kontrolümden çıkmış durumda, kısıntıya da gidemiyorum. saçma sapan bekletmelerle, söz verdik ama şu çıktı bu çıktıyla almayın benim vaktimi ya.
sırf şundan sıkıntı yaşamayayım diye yeri zamanı da hep insanlara bırakırım yıllardır ama fayda yok. sürekli bir yan yattı çamura battı. telefonlar da çıktı ya artık, buluşma saatine beş dakika kala, "ben yarım saat gecikeceğim" deyince sanıyor ki problem ortadan kalkıyor. hele bir de büyük gruplarla ya da çiftlerle buluşulacaksa imkanı yok o iş vaktinde olmaz. hatun göt deliğine kadar makyajını yapacak vakti bulmuştur ama geç kalmaktan gocunmaz. çok büyük saygısızlık değil mi bu? yanıma işlerimi, kitabımı vs alıyorum, kesin yine geç kalacak(lar) diye esnek planlamalara gidiyorum; ama -bir ercüment çözer ayarında olmasam da- bana saygısızlık yapıldığı hissini aşamıyorum.
belki de sorun bende, bu devir böyle bir devir ve benim bunu kabullenmem gerek artık. sonuçta bu konuda benden başka rahatsızlık duyan da yok belli ki.