Yazmayayım dedim ama bende birkaç şey söyleyeceğim.
Sevgili eren bülbül kardeşim sen Türkiye'de doğan milyonlarca çocuk gibi hayata 1-0 geriden başlayanlardandın. Köylüydün ve garibandın. Kimsenin, o köydeki ve tüm Türkiye'deki kimsenin umrunda değildin ve hayat mücadelen daha sen doğarken başlamıştı. Karadeniz serttir hele ki gariban ve köyde yaşıyorsan çok daha fazla serttir. Sen yazmıştın ya kimse de demiyor ki eren iyi ki varsın, sen çocukluk Masumiyetinle o köydeki ciğeri beş para etmeyenlere yardım ettin, sırtında onlara odun çekerek geçinmeye çalıştın fazla bir şey de beklemedin, sadece bir tebessüm yeterdi ve biraz da insaniyet ama onlar sana bir p*ç muamelesi yaptı. sen üzüldün sadece üzüldün yaşın büyüseydi sen de anlayacaktın ne tür şerefsizlerle bir arada yaşadığını ama hayat müsaade etmedi yüreği güzel kardeşim.
dedim ya sen fakirdin ve babasız, eminim ki o köyde ileri gelenlerden birinin çocuğu olsan seni bir odaya saklayacaklardı ve sıkı sıkı tembih edeceklerdi odadan çıkma diye ama seni dağa çıkarmayı tercih ettiler çünkü vatan bekliyordu vatan 15 yaşında çocuğa kaldığı zaman en son Kurtuluş savaşındaydık.
Bu senin suçun değil hatta oradaki astsubayların da suçu değil bu tamamen her hayata ölü doğan çocuğu kollaması, okutması ve devlete ölerek değil yaşatarak hizmet verileceğini bilmek istemeyenlerin suçu seni 15 yaşında şehit ilan ederken kendi çocukları için 80 bin'den ücretli askerlik başlatanların kapı kapı çürük raporu arayanların yani aşırı vatanperverlerin! Suçu, Bunları buralara getiren toplumun suçu!
keşke sen şehit Olmasaydın yaşasaydın, trabzonspor'da oynasaydın ilerde asker,polis, öğretmen olsaydın yaşayarak yaşatarak en önemlisi insan gibi yaşayarak yıldız gibi parlasaydın ama dedim ya olmaz neden olmaz varın siz düşünün gerisini de. İnsanlara değer kabirlerinde değil hayatlarında verilmelidir, bir insan öldükten sonra değere binmesi onu hiç görmeyenler için değil belki ama yakın çevresi için ikiyüzlülüğün dikalâsıdır.