elbette her insan kulağına hoş gelen müziği dinler. "hoşuma gitmiyor ama dinleyeceğim ulan!" diyen bir insan sanıyorum var olmamıştır. lakin bazı insanların bu konuda ön yargıları bulunur.
misal, kimisi der ki "ben türkçe şarkı dinlemem.", kimisi ise "ben yabancı dinlemem..." der. şans bile tanımaz. kimisi pop diye müziği bir kenara atar, kimisi rock diye. kimisi arabesk diye burun kıvırır. kimisi türkü diyince tiksinir. kimisine türk sanat müziği desen kafayı yer. daha türün adından tiksinti duyar ve kendisini de sanıyorum o türlerden hoşlanmayacağına ikna eder. bunu yaparken de kendi hoşlandığı türde ne hikmetse hemen her şeyi sever. misal alternatif rock dinliyordur, her tür alternatif rock güzel gelir. işte aslında bu pavlovun köpeklerinin gösterdiği türde bir şartlı reflekstir belki de. popüler olanı popüler olduğu için sevenle sevmeyen kendini diğerinden farklı sanan esasında aynı yumurta ikizi olan arkadaşlarda olduğu gibi.
kulağına hoş gelen her tür müziği dinleyen insan her tür müziğe şans tanıdığını belirtmek isteyen insandır. ama bu şansı tanırken de zihnini özgür bırakır. geçmişte dinlediği 500 tane arabesk şarkıyı beğenmedi diye 501. şarkıyı dinlerken ön yargılı davranmaz. müzik türü seçmez. ne tür olursa olsun, türe değil, esere şans verir. özgürdür zihni. özgür zihninin kendi seçimlerini yapmasını bekler.
benim radyo yayınlarımı dinleyenler bilirler. rammstein'dan sonra müslüm gürses çalabilirim. tarkan'ın arkasından kendimizi cartel dinlerken bulabiliriz. emel sayın'dan sonra metallica ile yayını bağlayabilirim. ama bu tüm black metal şarkılarını, tüm arabesk şarkılarını, tüm pop şarkılarını, tüm rap şarkılarını, tüm türk sanat müziği eserlerini, tüm heavy metal şarkılarını sevdiğim anlamına gelmez. türe değil, esere odaklandığım manasına gelir. o yüzden bana birisi tür sorduğunda bunun bir cevabı olmadığı için bu cevabı veririm.
öteki türlüsü aslında ırkçılık. bir türe saplanıp diğerlerine burun kıvırmak da müzik boyutunda bir tür ırkçılık. bir insanı ırkı nedeniyle sevip, bir diğerini ırkı nedeniyle sevmemek gibi. ve çoğu zaman bu durumun sonucu zihin de buna ikna oluyor. farklı bir türe kendisini kapatıyor ve aslında kulağına hoş geleni dinlediğini sanıyor...
bilmiyorum anlatabildim mi? salın kendinizi. kasmayın. hiç ummadığınız bir tür aklınızı alabilir.