büyük ölçüde tecrübelerle belirlenen bir bilinç durumudur. iyi tecrübeler, daha iyiye ilişkin beklentileri artırır. tersi de doğrudur.
diğer yandan yaş ilerledikçe anlaşılacaktır ki bu acımasız dünyanın nesnel sınırları vardır, umut çoğu zaman bu gerçekliğin duvarına toslar. bu kısa bir zaman diliminde çok fazla tekrarlarsa karamsarlığın gerçeğe daha uygun düştüğü düşünülebilir.
burada iki uç durum söz konusu. yani geleceğe ilişkin aşırı iyimserlik şimdilik iyidir, mutlu eder, zinde tutar ama sonra hayal kırıklığına sebep olur. eğer bir diğer uç karamsarlığın pençesine düşerseniz ise bugünden keyfiniz kaçar, ama hayal kırıklığının verdiği daha şiddetli bir mutsuzluktan kendinizi korursunuz.
en ideali, ne o ne diğeridir.
gelecek hiç bir şekilde bilinemez. buradan hareketle mutluluğa dair beklentiyi sıfıra indirmek, kötü olasılıkları da çok düşünmemek en doğrusu gibi görünüyor.
ben herkese tam bir kayıtsızlık durumunu öneriyorum.