çocukken babamın zorla götürdüğü yerdi. nefret ederdim. birincisi minik bir çocuktum. hala iri bir adam değilim. aslında iriyim de, enine iri diyelim. yüzeye paralel büyümeyi seviyorum yazacaktım ama başka anlamlar çıkmasından korktum. iyi ki yazmadım.
ikincisi, zayıf bir çocuktum. öyle böyle değil. kaburgalarım sayılıyordu. lise ve üniversite hayatım boyunca iskeletor denmesi de ondan zaten.
babam, beni alır, hamama götürür ve tellağın altına yatırırdı. ulan neyi keseliyorsunuz? ne kadar yüzey var ki ne çıkacak? adam da hırs yapardı bir şey çıkmadıkça. giderek hızlanırdı, giderek daha çok bastırırdı. hayır zaten kir çıkarabilsen benden geriye bir şey kalmayacak.
o yüzden sevemedim hamamları. bir tek, o aradaki odaları seviyordum. daha serin olurdu ama yine de sıcaktı. babam tellak hışmından kurtardığı beni havlulara dolar, o odalara yatırırdı. işte orada, dünyanın en güzel kestirmelerini yaşardım. bir daha asla o kadar rahat uyuduğumu hatırlamıyorum.