Bir yandan bir ittihatçı'nın sandığı isimli kitabı okuyorum, bir yandan Mustafa Kemal Atatürk'ün İsmet İnönü'ye yazdığı mektubu... Bu topraklar daha da çıkmaz duruma ne zaman düşmüştü ki? Timur geldiğinde mi? Kavalalı Mehmet Ali'nin isyanında mı? Lale devri? Moğol baskısı?
Sayısız cana, hayata, emeğe, ter, kan ve göz yaşına binbir zorluklarla kurulan o kadar getirisi olan fabrikalar, tesisler, topraklar, tarım, hayvancılık... Hepsi elimizden tek tek kayıp gidiyor ve bağımlılığın da ötesinde köleliğe doğru sanki "efendilerinin kırbaçlarını sırtında hissederek koşan uruklar gibi" koşuyoruz...
Ne garip, her yeni yıldan yine de umutluyuz. Önceki seneden daha çok kaybedecek bir şeyimiz elimizde kalmadığı için mi acaba?
Şamanlık genlerinden gelmiş olsa gerek, ilginç tarihlerde, ilginç dönüşler hissediyor olmak. Hilafetin kalktığını düşünmeyi bile düşünemeyecek bir ülkede, hilafetin kaldırılması gibi.
Güzel senelerin başlangıcı olur tüm ülkem insanları için.