1999'dan 2000 yılına girerkenki o "milenyum çağı" hissi halen gelmedi. 20 yıl, dile kolay. Oğlumu askere gönderecektim bu yıl. Arabalar uçsun falan demiyorum ama ne bileyim ya, iki bin yirmi ulan. "bugünden itirbaren saymaya başlıyoruz" dediğimiz günden beri geçen iki bin yirmi yıl, dile kolay.
ama biz ancak son birkaç yüz yılda gelişmeye başlamışız, insanlık olarak. geçiniz efendim.
milenyum'a gireli geçen 20 yılda, milenyuma gelene kadarki 2 bin yıldan daha fazla gelişme kaydetmeliydik insanlık olarak.
biz diyoruz ya silikon vadisi yok bilmem ne. çöp hepsi, çöp.
o kadar boş beleş işlerle uğraşıyoruz ki, elektrikli arabaları, mikro işlemcileri "bak bak insanlar neler yapıyor" diye neleri referans gösteriyoruz. "adamlar uzaya çıktı" diye medeniyet övüyoruz. iki bin yirmi yılındayız. olmamız gereken bir kaç bin yıl gerideyiz.
bak, zaman makinesi icad edilse nerelere gidiyoruz? 30-40 yıl gerilere.
lan manyak mısın? bilmediğin tarihe gitsene? zaman, en başından beri var değil miydi? bilmediğimiz tarihlere gitsene? birileri duvarlarına duvar takvimi asmadı diye gidilmez diye kim demiş? zaman makinesi nerden bilecek hangi zamanın var olmadığını? çok kızdım şu an ya...
ama anladığım kadarıyla biz hep aynı kafada olacağımızdan, bundan üç bin iki yüz yıl sonra zaman makinesi icat edildiğinde insanların gelecekleri, merak edecekleri, gelmek isteyecekleri yer burası olmayacak. belki kendilerinden (hadi onlar biraz daha akıllı olsun) 400-500 yıl öncesi. en azından şundan emin olabiliriz, gelecekte zaman makinesi icat edildiyse bile buraya, bizi ziyarete kimse gelmedi, gelmeyecek.
şimdi buralara niye geldik, neden geldik? bakınız sanayi devrimi, tarımda makineleşme falan filan.
bir ürünü üretmek için kullanacağımız beden gücü belliydi. köylerden bir kaç deli dedi ki. siktiret kardeşim, ben bu tarlaları kazmayla eşe eşe nereye kadar? bir kaç sene tarlasında ürün yetiştirmek yerine abidik gubidik işlere akıl yordu. sonra sabandır bilmem nedir, hayvanı kullanmaya başladı. akıllı köylüler yine her zamanki gibi kazma kürekle uğraşırken bizim deli 3 günde hayvanla çözdü işi. sonra başka deliler dedi ki bu böyle olmaz.
her alanda başka başka deliler bir şeyler icat ediyordu. tembellik almış başını gitmiş. bizim deli, öbür delinin ürettiği makineden feyizlenip hayvandan daha efektif bir şeyler peşine düştü. traktörler falan.
fabrikalar da bu deliliklerin eseri. sırf paketleme yapmak için fabrikalar kuruldu, hep delilikten, ve de tembellikten. sonra daha çok fabrika, daha fazla delilik, daha az insan gücü, daha çok üretim.
insanlar bunu sevdi. savaşlar da delilikleri besledi. silah teknolojisi, askeri araç teknolojisi, hatta iletişim teknolojileri. hep bu deliliğin ve tembelliğin eseri. farkında olmadan tembelliğimiz dünyanın gidişatını etkiledi. elimizde kazma-kürekle milyonlarca yıl yaşayabileceğimiz dünya gezegeni için bu gelişme neticesinde yüz yıllar saymaya başladık; ne kadar daha yaşabileceğiz içerisinde diye.
gelişmeye başladığımızdan beri her yıl artan bir ivmeyle, kartopu gibi geliştik. dün öğrendiğimiz yeni bilginin ve dünyadaki iletişim hızının sayesinde.
işte, milenyum'dan bu yana 20 yılda bu kartopunun çok çok daha büyük olması gerekiyordu. tembellik, artık taa ilk baştaki ham haline döndü. eskiden, bir işi daha kısa zamanda ve daha kolay yapabilmenin yolunu arayan tembellik, şimdi "amaaannn" moduna döndü. halbuki şimdi şöyle düşünüyorum; 2200 yılında görecek olduğumuz teknolojiyi 2020 yılında görmeliydik. diğer bir ifadeyle 2020 yılında görmemiz gereken teknolojiyi 2200 yılında ancak görebileceğiz.
gelecek tembellikte. ama onu bile beceremiyoruz artık.
*** iki bin yirmi. yazıyla yazması daha kolay.
takvimlerin bu rakamları gösterdiği zaman diliminde; geçen yıl haberlerde gördüğümüz kötü, acı, utanç verici herhangi bir şeyin tekrar etmemesini diliyorum. dileğim kabul olursa seneye de aynısını dilerim. olmayacak dua işte; amin.