Bunun güzel olanı comfortable sad'tir. Nedir peki bu gerçekten çok büyük bir derdin yoktur ama hayatı sevememişsindir, hayatın bok gibidir ama en azından karnın doyuyordur, ailen vardır, sevdiğin arkadaşların falan filan.
Yani benim durumum da buna giriyor biraz. Böyle hayattan tamamen soğuyacağım bir depresyonum yok ama sürekli bir mutsuzluk halim var. Ara ara tabi kötü olaylar yaşanınca yemeden içmeden kesiliyorum, kimseyle konuşmuyor, evden dışarı çıkmıyorum. Ağlayasım geliyor ama ağlayamıyorum falan filan. Bitmez bunun sonu, ancak yaşayan bilir.
İnşallah daha kötüsü olan mutsuzluğu yaşamam. Böyle travmatik bir olay ya bana kafayı yedirtir çünkü ya da intihar ettirir.