bir noktadan sonra eski tadını vermiyor. şimdi biz çocuklara kızıyoruz. zamanında bana kızdıkları gibi. oyun başında çok zaman geçiriyorsun diye. oysa o günlerde oyunların verdiği keyfi yeniden almak için neler vermezdim.
oyun işi eskiden zordu. ama bir o kadar da keyifli idi. benim kendi bilgisayarımı edinmem çok geç oldu. 1992 olsa gerek. üniversiteye başladığım sene. öncesinde oyunlarla alakam atari salonlarından, amiga salonlarından ve arada eve kiralık olarak gelen amstrad, commodore gibi cihazlardan ibaret. ama sene 1992 olup izmir'e gittiğimde, kendime ait bir de amiga 500+ olmuştu. monitörlü falan. evet, bu eylem, dört senelik üniversite hayatımda kızlarla ilişkimi çöp etti. önünden okula yürüdüğüm bornova kız meslek lisesindeki kızların "hssh ünili tellere yaklaşsana sen bi!" nidalarını bile umursamadan evime koştum. tek istediğim amigamın başına oturmaktı. şimdiki aklım olsa, muhtemelen yine aynısını yapardım. çünkü o dönemlerde oyundan aldığım zevki verebilen başka bir şey yok. seks desen, seks şimdi de aynı keyfi veriyor. oyun maalesef öyle değil. o zaman çok başka idi.
nasıl anlatsam bilmiyorum. bir kere internet diye bir şey yok. keza cep telefonu da. oyunlar için kaynak çevrendeki diğer oyuncular ve bilgisayarcılar. bilgisayarcılarda da oyunları listeden seçip disketlere yükletiyorsun. bazı oyunlar bir sürü disket. o heyecan, acaba açılacak mı beklentisi... piksel piksel grafiklerin verdiği haz. gerçekten başka idi. ah bir de o oyun dergileri. fotokopiyle çoğaltılan, siyah beyaz hallerini bulurdun bilgisayarcılarda. legal dergiler değillerdi elbet. ama hayatımıza çok şey kattıkları kesindi. o zamanlar en büyük arzum izmir yerine istanbul'da olup o dergilerin kaynağındaki bilgisayarcılarda işe girebilmekti.
şimdi çok farklı oyunlar. neler neler çıktı. steam ve benzerleri var. iki tıklıyorsun oyun bilgisayarına kendi geliyor. grafikler dehşet. yapay zeka, eh işte. ama o eski oyunların tadı, heyecanı. işte o yok. oyunun eskiliği ile ilgili mi yoksa yaşın ilerlemesiyle mi diye düşünmüyor değilim. ama sonra başka şeyleri karşılaştırıyorum. misal, kitap okumak, aynı lezzette, film, dizi izlemek, artık daha kolay ve aynı lezzette. bir karikatür dergisi, yine aynı lezzette. ama video oyunu, o öyle değil. o çok başkaydı...