son 20-25 yıl içerisinde çöken şehir. hayatın sert akışı içinde sürüklenirken, bu çöküşü farkedilmeyebiliyor. hani, yemek pişirirken doğan kokudan çok etkilenmez ya insan ama dışarıdan biri gelir de "aaa x mi pişirdin?" der veya sigara içmeye çıkar da geri girdiğinde fark eder; işte öyle oldu ankara'ya. gerçi, eskişehir'i saymazsak hangi şehir ileriye gitti ki son 20 yılda? mahvoldu ankara. lisede sevdiğim kızın hanzonun biriyle evlenip dayak delisi, 6 çocuklu, kocasının metreslerine dahi sesini çıkaramayan, defalarca eve dönmeye kalkıp kendi babasından da dayak yemiş, aptalca süslü giyinerek mutlu rolü yapmaya zorlanan birine dönüşmesi gibi izledim. içindeydim. içindeyken daha çok canını yakıyor insanın.
