izleyeni kesintisiz aksiyona maruz bırakan, bu açıdan bakıldığında da görevini dört dörtlük yerine getirerek seyircisini mutlu eden film.
felaket filmlerine ilginiz var ise zaten klişelerle bezeli hikayeye yabancılık çekmezsiniz. ailesini kurtarma derdine düşmüş kahraman (bu filmdeki seçim aile babası olarak kullanılmış) bu filmlerin ortak noktası oluyor çoğu zaman. felaket filmlerine yenilik getirmek gibi bir misyon yüklenmediği için kısa zaman sonra görsel efekt desteğiyle ne tip filmlerle karşılaşabileceğimiz konusunda fikir sahibi olmamızı sağlamak dışında oturup üzerine saatlerce konuşulacak bir durum yok ortada. amerika 'nın altı üstüne gelirken (gerçek anlamda) son derece kısır ana karakter popülasyonu nedeniyle de aslında filmde kopukluk yaşanmıyor.
karakterler açısından tek eksiklik, başını derde sokan, ebeveynlerinin sözünü dinlemeyen uyuz velet tiplemesi yok bu filmde. bu da biraz filmin sonunda karşılaştığımız amerikan propagandası ile ilintili sanırım. hoş, benim açımdan iyiydi bu misal. salak tipler yerine, filme odaklandım böylece. eğer işin içinde aile bağları kuvvetli ve iyi yürekli amerikalılar var ise, zaten seyircinin mutsuz olmasına yol açacak, ahlaki sorgulama yapılmasına zemin hazırlayacak bir sonuca ulaşmıyor pek bu filmler.
kısacası, hikaye babında yenilik yok, alışık olduğumuz hikaye örgüsü üzerine genelde roland emmerich veya michael bay filmlerinden alışık olduğumuz dev prodüksiyon numaraları ile kotarılmış (filmin yönetmeni brad peyton imiş bu arada), iyi vakit geçirmek istiyorsanız kesinlikle pişman etmeyecek ve başta da söylediğim gibi sizi mutlu edecek bir film.
bir holivud klasiği olarak, filmin sonunda amerika propagandası da eksik bırakılmamış elbette, ufak bir ayrıntı olsa da, ekleyim.