destek olmak çok farklı bir olay bu hayatta. destek olmak! desteklemek. birini desteklediğini söylemek bile o konuyla alakalı sıfır icraatla etkili olabilir. "seni bu konuda destekliyorum, senin bu düşüncene destek çıkıyorum." bunlar bedava destekler.
birini üzmek çok kolay arkadaşlar. hakaret edebilirsiniz, yalan söyleyebilirsiniz, hoşuna gitmeyen davranışlarda bulunabilirsiniz, suratına hapşırabilirsiniz, bilirsiniz de bilirsiniz. bunlar bilinçli, isteyerek çok kolay yöntemler malum. eğer birini destekliyorsanız ve o konuyla alakalı hiç bir şekilde harekete geçmemiş bile olsanız en azından susun. desteğinizi gösterememiş olabilirsiniz, artık canınız istemiyor da olabilir. ama ağzınızla destek benden bu kadar demeyin. o da bedava çünkü... üstelik bu yöntem istemeseniz de kırıyor ve umutlarınıza sönmemiş kireç döküyor. evet aynen cao'yu ağzınıza boşaltıyor.
ne yazık ki kırmak o kadar kolay ki başka bir deyişle kırmamak da o kadar zor ki... kimse ağzıyla "sana artık (konu her neyse) destek veremiyorum" cümlesini lak diye kurmaz. çünkü bile isteye can yakmıyor, umutlarını söndürmüyor, geleceğe dair kabuslar ürettirmiyor. fakat en zorlandığın yerlerde, desteğine en çok ihtiyacın olduğun konularda "iki dudağının arasından çıkacak sözlerle" adeta söz senettir muamelesi gördüğün zaman o can yanar, o umutlar söner, gelecek hülyaların kabusa döner.
bu kısaca nedir bilir misin? bu; ben sana güveniyorum, seni destekliyorum. ama biz kaporasız çalışmıyoruz be kardeşim! şartlı destek... "bir yere kadar!"
yüreğin ortasına kadar acıtır. ömrünü verirsin, işi ağzından çıkacak laf yapar.