2015'ten bu yıla kadar 3 single çıkartmış, hayranlarını "albüm yapın artık be" diye inletmiş, mart ayında da 4 yıllık bekleyişe hexed ile son vermiş fin death metal grubu.
bodom çocukları alexi laiho sayesinde ünlü olmuş bir grup. ilk albümlerinden sonra laiho intihar etmeyi denemiş ama başaramamıştı. genel olarak death metal içinde kalabilmeyi başarıyor olsalar da, yer yer melodik black metal yaptıkları da iddia edilmişti. ben laiho'nun brutal vokalindense, scream vokalini daha çok severim. -core türlerinden birine kolaylıkla adapte olabileceklerini de uzun yıllar boyunca iddia etmiştim. artık laiho bile 40 yaşında. tür değişikliği hem riskli hem de kolay olmayacaktır. zaten böyle bir işaret de vermediler, vermiyorlar.
hexed bana karışık gelen bir albüm oldu. kendilerinin her yıla en az 1 albüm sıkıştırabilecek kadar iyi şarkı sözleri yazan, oldukça üretken ve nefis sololar atabilecek kapasitedeki laiho'nun sırtında halâ devam ediyor olmaları ise güzel. kick in a spleen'a kadarki 4 şarkı albüm hakkında hiçbir yenilik vaad etmiyor. this road needled 24/7'yi oldukça andıran ama özellikle ritimleri patlak bir şarkı olmuş. this road gibi geçen yıl single olarak çıkardıkları under grass and clover da ışıksız, renksiz, havasız. dinlerken, "e abi artık bunlar baymadı mı ya?" diye sorarken buldum kendimi. kick in a spleen'le başlayan ve hexen'i are you dead yet? seviyelerine doğru taşımayı amaçlayan birkaç şarkı gayet iyi düzenlenmiş. gene önceden single olarak çıkattıkları platitudes and barren words fazlasıyla tekdüze ve kötü nakarata sahip olsa da, children of bodom ruhunu taşıyor. albüme adını veren hexed grindcore seviyelerinde takılmış. albümün en yavaş şarkılarından biri olan soon departed ise, kan kaynatan riff'lerle başlıyor, ritmik davul ataklarıyla desteklendiği için basit bir heavy şarkısına takla attırılmış gibi hissettiriyor. laiho'nun çığlığından sonra da hem hüznü hem de hayatın boktanlığına karşı öfkeyi hissedebiliyorsunuz. albümün en iyisi olarak görüyorum. 14 şarkılık albümün son 3'lüsü bonus şarkılar (2'si canlı kayıt, 1'i remix).
children of bodom'un hexed'dan önceki albümü olan i worship chaos'tan sonra yeni bir albüm için hayranlarını 4 yıl bekletmesi, grubun üzerindeki beklentiyi de arşa çıkartmış gibi görünüyor. bunca yıldan sonra bile gruptan beklenen yeni bir follow the reaper ama o seviyeleri bir daha görebileceklerini düşünmüyorum. gruba 3 yıl önce katılan ritimci daniel freyberg yer yer kendini gösterebiliyor ama bence yeterli değil. umarım beklentileri karşılayabilecek bir albüm üretebilirler yakın gelecekte.