dünkü doğum günü önceki yıllara göre biraz daha sönük geçmiş olan izmir'in gururu.
yazdıkça abartıyorum. dün gece neler olduğunu anlatmaya madde madde devam edeyim, belki bu sefer daha kısa sürer.
- son 5-6 yıldır olduğu gibi, gene akşam saat 10 civarı meşale şov başladı. önceki yıllarda 19:25'te başlıyordu. izmir'de yazlar artık cehenneme övgü seviyelerinde yaşandığı için bu kadar geç başlıyor kutlamalar artık. bunun tek kötü yanı, o saate kadar içip içip zaten zurna olmayı başarmış gencoların çevreyi rahatsız etmesi. buna da alıştık artık.
- son birkaç yıldır kurulan dj kabini ve dev sahne bu sene yoktu. geçen yıl sahneye çıkartılıp doyasıya alkışlatılan 13 yaş altı voleybol takımı gibi ayrıntıları aradı gözlerim bu yıl. göztepe'nin simgesi haline gelmiş sahildeki köprünün üzerine çıkışı polis yasaklamış; bu da yetmemiş gibi, köprüyü kordona almıştı. kendi mahallendeki köprüye çıkamıyor olmak kötü tabii. önceki yıllarda herkes köprünün üzerine çıkar, oradan tezahüratlar eder ve zıplardı. anlaşılan ya köprünün yenilenmesi gerekiyor ya da polis dün her zamanki gibi kafasına göre iş yapmış. çevik kuvvet sayısı son yıllardakine göre daha fazlaydı. 2 servis dolusu "bugün pek çevik" olan polis sayısı 4 servise çıkartılmıştı. gene t35 toması hazır bulunuyordu. hiçbir şey yapmadılar tabii. toma'nın içindeki 2 memurun araçtan çıktıklarını dahi görmedim.
- sahil yolu geçen yıl akşamüstünden sonra gecenin körüne kadar tarfiğe kapatılmıştı. bu yıl sadece bikaç saatliğine kapatıldı, sonra trafiğe açıldı. sanırım bunda dünün karne günü olması ve çocuğu karne alan birçok ebeveynin izmir'den kaçarcasına çeşme yönüne doğru yolculuk etmesi etkili oldu. 9'dan sonra yolu kapattılar, ben sahilden ayrılırken saat 1'di ve trafik tekrar açılmıştı.
- her zamanki gibi korkunç içildi. güzelyalı çevresinde 5-6 tane tekel var ve saat 11 civarında hiçbirinde soğuk şişe tuborg yoktu. belli ki herkes tuborg'a abanmış. geçen yıllara göre etraftaki çöp miktarı da fazla değildi. meşalelerden sonra oluşan çöp dağını miniklerin temizlediğini gördüm.
- taraftar gruplarının arasında eminim ki bir sorun vardı. çünkü göztepe'nin en elit ve kapalı tribünün demirbaşı olarak görülen grubu yalı'nın hiçbir yerde pankartı yoktu. köprünün üzerine asılan pankartlarda da kendilerini göremeyince bir sorun olduğunu anladım. çimentepeliler, forza ve kenar mahalle sanırım tüm as taraftar grubu kadrolarıyla sahile inmişti. güzelim ortamı bok eden de onlar oldu. köprünün alt tarafında gelen geçenin ayaklarına torpil fırlatmalar, kulüp binasında gecenin köründe sanki kimse olabilirmiş gibi, binanın ana kapısını yumruklayarak "başkan bize el salla" diyerek böğürmeler, içip içip etrafa salça olmalar; özetle, aileler için kötü bir ortam vardı. ben hatunla gitmiştim dün, saat 12 civarında 30 kişilik apaçi grubuyla başka bir apaçi grubunun emanetli, silahlı kavgasına şahit olunca kalkıp eve döndük. yalı'nın etkisi (ya da dün varlıklarıyla yoklukları belli olmadığı için etkisizliği) böyle saçma olaylarda kendini belli ediyor. göztepe tribününün en elit kesiminin içinde yer aldığı semtteki kutlamalara çavolar dağdan inmiş gibi koloniler halinde gelirse, torpil de patlatılır, kavga dövüş de çıkar. geçen yıllara göre aile sayısının çok az olmasının da temel sebebinin bu olduğunu düşünüyorum. yalı'nın birkaçgün içinde dünkü kutlamalarda neden ön planda olmadıklarını açıklayacaklarını düşünüyorum.
- gene nefis fotoğraflar çekildi. kulüp binasının önündeki parka da adını vermiş çaka bey heykelinin meşale dumanından görünmez olması (ki sadece 3 adım önünde oturuyorduk), meşale şov başladığı anda içinizi ürpertebilecek ölüm sessizliğinin adrenalinle buluştuğu o muazzam his, küçük bir mahallenin kendi kulüplerinin yaş gününe karşı duygulanmaları benim ölene kadar her sene 14 haziran'da hissedeceklerim. öldükten sonra bile hissederim belki, kim bilir.
nice yaşlara gençliğimin katili. dün kalbi seninle çarpmış, geçen yıllara göre az sayıda olsalar da, bilinçaltlarında bıraktığın etkinin ömürleri boyunca devam edeceğini düşündüğüm minik göztepelilerin de şimdiden gençliklerinin katili olmanı istiyorum. dışarıdan bakanların hunharca eleştirdiği holiganlıkla alakası olmayan taraftarlık (hatta bence tarafgirlik) kendi şehrinin, kendi semtinin kulübüne daha önce hiçbir zaman duymadığın ve bundan sonra da duyamayacağın kadar yoğun bir sevgi duymaksa, dün gece binlerce holiganın arasında olduğum için kendimi şanslı hissediyorum.