sevgi, en temel haliyle, sevilenin algılanan değerine gösterilen tepkidir. öz değere sahip olduğuna inandığımız şeye duyduğumuz minnettarlıkla severiz. bu "değerin"çekiciliğidir bizi büyüleyen.
insanın, kendisini çevresiyle birleştirecek ve aynı zamanda bir bütünlük ve bireysellik kazanma ihtiyacını doyuracak bir tek tutku vardır yalnızca: sevgi.
sevgi insanın kendi iç etkinliklerini tam olarak dışarıya dökebilmesine izin veren bir paylaşma, bir kaynaşma yaşantısıdır.
alışveriş üstüne dönen maddesel değerlerin en üstün değerler olduğu bir kültürde, insanlar arası ilişkiler de mal ve mülk pazarında geçerli olan yöntemlere göre gelişmektedir. oysa sevgi, sevilenin var olması için karşılık beklemeden gösterilen bir ilgidir. sevginin bedeli yine sevgiyle ödenir, altınla, parayla, herhangi bir nesne değil...