suç, günah, kötülük ve toplumsal yaşantıdaki "normaller"in betimlemesini yapan film.
bu bağlamlarda, morgan freeman'ın her repliği bir ders niteliğindedir. filmi değil bu adamı izleyin diyorum bu filmi izlememiş kimselere, onu dinleyin, sonra her izleyişinizde aynısını yapın. ben öyle yapıyorum, sanki bir büyüğümle konuşurmuş gibi, daha doğrusu çok sevdiğim bir büyüğümü dinlermiş gibi. öylesine tatlı bir bilgelik var o metinde, o mimiklerde. ama sizi ezen, sıkan türden değil. gündelik hayattaki "norm" ve "sıradanlık"ların aslında ne kadar tehlikeli ve çirkinliklerle dolu olabileceğini fakat bunlara karşın çaresiz ve tükenmiş olmadığımızı anlatıyor bana göre.
ernest hemingway'den şu alıntı ile bitiyor film, ve "işte bu" demekten alıkoyamıyorum kendimi bu son sahnede.
'world is a fine place and worth fighting for.' i agree with the second part. 'dünya iyi bir yer ve uğrunda savaşmaya değer.' ikinci kısmına katılıyorum