ilişki dediğimizde yalnızca aşk ilişkisi yok. mesela ebeveyn ve evlat ilişkisi var. bunda dahi çok büyük yaş aralıkları pek tavsiye edilmez. anne babanın belirli bir yaş üzerinde olması durumunda çocuk aşırı şımartılır. gerçi şimdi her türlü şımartılıyor ya neyse. çocuğun ilk yılları büyük enerji gerektiyor. peşinden koşacak, uykusuz kalacak, ağlamasına tahammül edecek enerjiniz azalmaya başlamıştır. çok yorulursunuz. ecnebilerin generation gap dedikleri bir şey var. nesil farkı. yaş aralığı açıldıkça iletişim olanakları azalır. ergenlik krizleri başedilmesi imkansız hale gelir. bir de tabii yolun sonu var. o çocuğun büyüdüğünü göremeyebilirsiniz. hadi ömrünüz uzun oldu büyüttünüz, torun görmezsiniz. otuzlu yaşların ortalarına kadar olan süre bunun idealidir. bir alt limit de olmalı tabii. akranları hala arada bir barbie bebekleriyle oynarken bazı çocuk gelinler çocuk sahibi oluyorlar. daha kendisi olamamışken başka bir bireyi oldurmak zorunda kalıyorlar. yirmi yaş altında çocuk sahibi olmak da pek ideal sayılmaz. ebeveynin çocuklarıyla sağlıklı ilişkiler içinde olabilmesi için 20-35 yaş gibi bir farklılık en idealidir.
