deli gibi yazmak istiyorum. kırgınlıklarımı, sinirimi, üzüntümü hepsini yazmak istiyorum. unutmamak için yazmalıyım. her zaman keskin tutmalıyım savaş baltamı. asla soğumamalıyım, gücümü bir an bile olsa kaybetmemeliyim; çünkü ben yazmazsam savaşamam. mağlup olurum. "bir deneye göre farelerin karınları ve kaslarına saçma yerleştirilmiş. iki ay süren bir gözlem sonrasında kurşunların yol açabileceği etkiler incelenmiş. ortaya çıkan sonuçta kurşun önce kana karışıyor ve böbrek, karaciğer gibi organların iflasına yol açıyor. üremeyi de etkileyen kurşunun, beynin fonksiyonlarını da etkilediği görülüyor. direkt olarak bir zehirlenmeye yol açmayan kurşun vücutta olduğu sürece, yaşam kalitesini ciddi biçimde azaltıyor." işte benim içinde yazmak bu deney gibi. eğer ben yazmazsam zehirlenirim. düşüncelerim beynimi etkilemeye başlar ve işlevlerini yapamaz hale gelir. kalemim kurşun gibidir. kurşunlarım hedefini vurursa çok can yakar. kimi yaralı kurtulur, kimisi de ölür. bilirim çünkü nasıl kullanmam gerektiğini silahımı, ama sadece gerektiği zaman kullanmam gerektiğini bilirim. kullanmam gerektiği zamanda asla çekinmem. kalemim sihirli değnek gibidir. kalbinize dokunur. hiç görmemişsinizdir beni ama beni hayal edersiniz durmadan. hayaller kurdururum sizlere, fikirlerinize açı kazandırırım. bazen küçük bir açı sizleri büyük bir değişikliğe sürükler ama asla mutsuz hissettirmez kalemim. çünkü ben onu asla kötü kullanmam. iyilikle yoğrulmuştur. iyilikle yoğrulan hamur asla kötü sonuçlar vermez. o sizlerin yansımasından oluşur. yazmam sizin için gereklidir. benim içinse hayati. ben yazmazsam yaşayamam. yazdıklarımı okuduktan sonra sizlerse ya sinir olursunuz ya da mutlu.