opeth'in damnation ile aynı anda piyasaya sürdüğü kardeş albüm. damnation'ın tersine oldukça sert parçalar barındırmaktadır.
wreath baştan sona brutal vokal içermekte olup, fazla dinlendiğinde yoruyor adamı. oldukça sert, davullarda bolca twin pedal kullanılmış.
deliverance albümün favorisi; gitar davul uyumu, geçişler, sololar, arpejler... tam bir başyapıt. sözler de güzeldir. (burada kendi kendime brutal sesimle "face down beneath the waterline gazing into the deep" diyorum, çaktırmayın)
a fair judgement: albümün piyano içeren tek parçası; ortadaki ve sondaki sololar çok güzel. albümün yapısına göre hafif kalan ancak progressive yapıyı da yoksaymayan bir parça...
for absent friends : kısa bir enstrümantal olan bu parça, albümde bir geçiş gibi de düşünülebilir.
master's apprentices : ooo, albümün ağır toplarından biri daha, riffler, vokaller, clean vokallere düşüşler, parçanın genel trafiği, deliverance'dan sonra ikinci favorim.
by the pain i see in others rise to submission! yine brutal vokallerin ağırlıklı olduğu bir parça, parçanın girişi oldukça tuhaf, sanırım radyo efekti verilmiş. güzel.
deliverance albümü; opeth'in en sert albümü olmakla birlikte (fikrime göre) opeth severlerin dinlemesini önerdiğim bir albüm.
