türkiye cumhuriyeti vatandaşlarının anlamadığı özdeyiş.
bizim memlekette vatanın uğruna ne yaparsın diye sorulsa en popüler üç cevaptan birisi "gerekirse uğruna ölürüm" ya da benzeri bir şey olur. çünkü bizim milletimiz vatanı uğruna ölümü bile göze alan kişilerden oluşur. ancak iş vatanı uğruna yaşamak olunca mumla arasan zor bulursun.
vatanını uğruna ölecek kadar sevmek hoş bir ayrıntı elbet. ama kolaycılık da aynı zamanda. zor olan ise vatanı uğruna yaşamak. hayatının her anında, her saniyesinde, sevdiği ülke için elinden geleni ardına koymamak. yani, ne bileyim "fatura almasak kaça bırakırsın?" demek yerine vergisini kuruşu kuruşuna ödemek misal. "bal tutan parmağını yalar" demek yerine balı tutanın da işini doğru dürüst yapmasını sağlamak için çaba göstermek. doğru olan ne ise, o doğrunun peşinden gitmek. işi her ne ise, "zaten hak ettiğimden az kazanıyorum" demek yerine yaptığı iş her ne olursa olsun hakkını verebilmek. bir bütünün parçası olduğunu düşünmek. yaptığı her eylemin bu bütünün diğer fertlerini ve vatanını etkilediğini aklından hiç çıkarmamak. yaptığı her eylemde bu düşüncenin ışığında doğrusunu yapmaya çalışmak. çevresini kirletmemek, doğaya sahip çıkmak, gelecek nesillere daha iyi şeyler bırakmaya çalışmak, özetle çoğumuza zor gelen her konuda doğru olanı yapmak. işte bu, vatanı için yaşamak oluyor. ve açıkçası çoğumuz için ölmek düzgünce yaşamaktan daha kolay.
japonların yaptığı ise bu aslında. ha yeri gelince vatanları için ölüyorlar da. kamikaze malum. ama iş, ölmeden önce vatanı için yaşayabilmeyi başarmak. öyle yaşamayı başardıkları, yaptıkları her işte ve sergiledikleri her davranışta sadece kendilerini değil herkesi ve ülkelerini düşündükleri için bugün bu noktadalar. iki tane nükleer bomba yemiş bir ülke olarak dünyanın en güçlü ekonomilerinden birine sahipler. çünkü vatanları için ölmeyi bildikleri gibi vatanları için yaşamayı da beceriyorlar.