Page 15 - kulzos dergi - Sayı 2
P. 15

tarih
        yakındaki tesislere götürüldü. Bu tesislerde göz bağıyla bağlanan   Kamboçya’yı kurtarma görevi komşusu Vietnam’a kalmıştı.
        zavallılar genellikle palayla, zincirle, baltayla defalarca vurularak   Vietnam, Amerika ile olan savaştan çıkalı uzun süre olmamıştı,
        öldürüldükten sonra kafaları bedenlerinden sökülüyordu, silah   buna  rağmen  1979  senesinde  ülkeye  girerek  Kızıl  Khmer’leri
        kullanmıyorlardı çünkü kurşun israfı yapmak istemediler!   kısa sürede yenilgiye uğrattılar ve hayatta kalan şanslı insanları
        Cesetler önceden kazılmış toplu mezarlara, kafalar ise ayrı bir   serbest  bıraktılar.  Geride  3,3  milyon  ceset,  harabe  halinde
        yere atıldı. Ve çocuklar, bebekler?                   masumların  kanıyla  bulanmış  bir  ülke  kalmıştı.  Pol  Pot  ve
        Pol Pot çocukların öldürülmesinin çok önemli olduğunu, çünkü   örgütün diğer liderleri hemen toz olarak Çin ile Tayland’ın taşra
        öldürülmeyenlerin  seneler  sonra  intikam  almak  isteyeceklerini   köşelerinde gerilla hareketlerine devam ettiler. Bu sırada Kızıl
        düşünüyordu. Bu yüzden bu küçük çocuklar bedenleri ağaçlara   Khmer’ler İngiltere tarafından eğitildiler ve bir sonraki darbe için
        vurula vurula, olabilecek en vahşi şekilde öldürüldüler. Ölüm   yoğun bir şekilde hazırlandılar.





























        tarlaları (the killing fields) bunun için vardı. Askerlerin hiç acıma
        duygusu yoktu, tek düşündükleri liderlerinin emrini yerine   Ancak 1997 senesinde başkenti tekrar ele geçirme denemesi
        getirmekti. Ve bu sırada ülkeye milyonlarca mayın döşendi.   başarısızlığa uğradı ve Pol Pot, yandaşları tarafından ömür
        Gitmemesi gereken yerlere ayak basanlar mayınların gazabını   boyu ev hapsine mahkum edildi. Sağlığı gitgide bozuldu ve 1998
        çekti, kısa sürede herkes sakat kalmış, herkes beyinsizleştirilmişti.   senesinde kalp krizinden öldü. Tüm eşyaları ve cesedi yakılarak
                                                              Kamboçya’nın ufak bir köyündeki mezara konuldu. Örgüt
        Bir belgeselde izlemiştim. Her şey bittikten sonra 1980 yılında   zamanla zayıfladı ve diğer elebaşları çok geçmeden tutuklandılar.
        hayatta kalanlarla yapılan röportajda adamın biri şöyle diyordu:   Yaptıkları  suçların  hepsini  itiraf  edip  vicdanlarının  rahat
        “Ben ağaca tırmanırım, ağaca tırmanmak için yetiştirildim. başka   olduklarını belirttiler. Çünkü örgütün en önemli sloganı “Bizim
        bir şey yapmayı bilmem, sadece ağaca tırmanırım ve hindistan   için halkın canlı kalması kazanç olmadığı gibi, ölmesi de kayıp
        cevizi toplarım. Soru sormayın.”                      değildir” idi. Batılı ülkeler tarafından düzenlenen uluslararası
                                                              bir mahkemede ceza olarak 35’er yıl hapse çarptırıldılar ve şu
        İnsanlar düşünmeye korkuyordu ve herkes birilerinin müdahale   anda cezalarını çekiyorlar. Herhalde birkaç yıla iyi halden serbest
        edip  kendilerini  kurtarmasını  bekliyordu  ama  o  yardım  çok   kalırlar. Ya da ölüp giderler kim bilir…
        uzun süre gelmedi. Üstelik soykırım devam ederken Birleşmiş
        Milletler’in düzenli toplantılarına Kamboçya’da davetliydi, tek   Ülkenin toparlanması, binaların yeniden inşa edilmesi,
        temsilci olarak bilin bakalım kim katılıyordu Kamboçya adına:   tapınakların onarılması yıllar aldı. Ama halkın yaşadığı travmayı
        Pol Pot! Başta Amerika olmak üzere batılı ülkeler yaşanan   onarmak çok zordu. O kadar yakın bir tarih ki, Kamboçya’da şu
        katliamların bilincinde olmasına rağmen Pol Pot’a ne laf söyledi   anda yaşayan her bir ailenin bu olayla ilgili hatırası var. Şu anda
        ne de yaptırım uyguladı, sadece seyirci kaldılar.     bakıyorsunuz, yaşlı neslin yüzünde hep aynı acı ifadesi hakim,
                                                              dillerini bilip anlatacaklarını dinlemeyi, onları anlamayı çok
                                                              isterdim. Ülkenin her yerinde zamanla sayısız yetimhane açıldı,
                                                              hayatta kalan öksüz yetimlerden şanslı olanlar yetimhanelerde
                                                              barındırıldılar ama diğerlerinin ağır şartlarda çalıştırılmaktan
                                                              ya da dilencilik yapmaktan başka çaresi yoktu ve mayınlardan
                                                              her sene binlerce yeni insan ölmeye ya da sakat kalmaya devam
                                                              ediyordu. Günümüzde bile ülke topraklarına gömülü toplam 4 ile
                                                              6 milyon mayın olduğu tahmin ediliyor, korkunç bir rakam değil
                                                              mi?
                                                              “82 ihtilalinden  çok yakınırız  haklı  olarak.  Devrim adı  altında
                                                              yapılan katliamların bir de Kamboçya yüzü var.”
                                                                                                      @no pasaran

                                                              kaynaklar:
                                                              Vietnam’ın Tarlaları - 2001 basımı



                                                                                                        13
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20