claudius’tan sonra roma tahtına 5. imparator olarak çıkan nero, ms. 15 aralık 37 yılında latium bölgesinde küçük bir sahil kasabası olan antium’da (bugünkü anzio) doğmuştu. lucius domitius ahenobarbus ile genç agrippa’nın oğlu olan nero, imparator ilan edildiğinde henüz on yedi yaşında olduğundan dolayı devletin idaresi gerçekte annesi agrippa’nın elindeydi. stoacı filozof senaca’nın da nero’nun eğitiminde payı büyüktü; bu nedenle nero onun desteğini de alıyordu. hatta nero’nun imparator olur olmaz senato yaptığı konuşmanın metnini de seneca hazırlamıştı.
nero, augustus’un politikasına sadık kalacağına ve senatus’u daha etkin kılacağına söz vermişti. yaptığı ilk işlerden biri, imparator seçilmesinin anısına praetor muhafızlarına yüklü bir miktarda para vermek oldu. bunlara donativum deniliyordu. bu uygulama sonradan bir gelenek haline gelmişti. bu geleneğin osmanlı imparatorluğunda da cülus bahşişi olarak karşımıza çıktığını görürüz, benzerlik dikkat çekicidir.
gerçekte roma tahtının asıl varisi claudius’un üvey oğlu nero değil, öz oğlu britannicus olması gerekiyordu. ancak, claudius’un eşi agrippa’nın türlü entrikalarla yaşça küçük olan claudius’un öz oğlu britannicus’u ikinci plana iterek, kendi oğlu nero’yu imparatorluğa hazırlaması onun başarısıdır. evet, agrippalar ölmez, şekil değiştirir: (bkz: hürrem sultan).
yine de britannicus yaşıyordu ve taht için bir tehdit unsuruydu. nitekim bir süre sonra britannicus 11 şubat 55 yılında akşam yemeği sırasında zehirlenerek öldürüldü, bunu nero’nun yaptığı söylentisi çıksa da ispatlanamadı.
nero, annesinden çok çekiniyordu. bu nedenle annesi agrippa’yı çevresinden uzaklaştırdı, senaca ile praetor praefectus’u burrus devleti idaresinde ön plana çıkardılar. nero, kendini daha pasif işlere ve biraz da eğlenceye verdi (biraz değil epey). ancak, roma’da siyaset, her yerde ve her zaman olduğu gibi muhalefet ve menfi propagandadan ayrı düşünülmemelidir, nero’ya atfedilen bütün bu olumsuz tutum ve davranışların söylentiden ibaret olması da mümkündür ama kimse için roma’yı yaktı da denmemişti bu zamana kadar. neyse, o ileriki zamanlı bir olay.
yine de senaca ve burrus sayesinde devlet ve toplum düzeni açısından bazı önemli adımlar atıldı. bunlar arasında kamu düzeninin sağlanması, kalpazanlıkla mücadele, hazinenin ıslahı, gladyatör gösterileri için valilerin halktan para toplamalarının yasaklanması, dolaylı vergilerin tüm imparatorlukta kaldırılması ve doğrudan vergilerin arttırılması bulunmaktadır.
nero, annesi agrippa’nın kendisi için bir tehdit olduğunun farkındaydı, nitekim nero’nun yakınındaki kadınlar da (özellikle sevgilisi poppaea sabina) imparatoru annesine karşı kışkırtıyordu. nero, annesinin öldürülmesinin zamanı geldiğini düşünüyordu. ms. 59 yılı mart ayındaki minerva festivali sırasında nero, annesi agrippina’yı baiae’de bir akşam yemeğine davet etti. (bu sefer zehirleme yok, telaşlanmayın.) yapılan plana göre, yemek sonrası evine döneceği gemi yarı yolda batacak şekilde inşa edilmişti. nitekim öyle de oldu; ancak agrippina yüzerek sağ salim villasına ulaşmayı başardı. öldürmeyen jupiter öldürmüyor. bu denli 9 canlılığı çok çok yakın tarihte görmek de mümkün. insan gerçekten hayret ediyor.
suikast istenildiği şekilde gerçekleşmeyince, nero’nun adamları villasına giderek onu öldürdü. ancak bu davranış halk arasında hiç de hoş karşılanmadı. nero, anne katili olarak kötü bir üne sahip oldu.
agrippa’nın öldürülmesine en çok sevinenlerden biri de marcus otho’nun eşi poppaea sabina’ydı. çünkü imparator ile aralarında bir yakınlaşma vardı ve beraberliklerini sürdürmelerinde agrippina bir tehlikeydi. insan içten içe “oğlum, o senin yengen.” demek istiyor farkındayım. ancak beraberlikleri için bir diğer engel de nero’nun karısı octavia’ydı. bu kez nero’yu ona karşı kışkırttı ve boşanmalarını sağladı. bu arada nero da poppaea’nın kocasını lusitania valiliğine atayarak onu karısından uzaklaştırmıştı. böylece iki sevgili daha rahat hareket etme imkanı buldular ve bir süre sonra ms. 62’de evlendiler. antik dönem aşkı memnusu yaşamışlar resmen.
2 yıl sonra, ms. 64’te roma’da büyük bir yangın oldu. kentin merkezinin büyük bir kısmı ile sarayın bulunduğu palatinus tepesi yangından büyük zarar gördü. tesadüfe bakın ki, yangın çıktığnda nero antium’da bulunuyordu. şaşırdık mı? sonrasında hemen roma’ya döndü ve yangının söndürülmesi için büyük çaba sarfetti. yersen. ancak halk arasında çıkan bir söylentiye göre, kendisi için inşa ettireceği meşhur altın ev’e (domus aurea) yer açmak için yangını bizzat nero çıkartmıştı. hatta, yangının en şiddetli olduğu bir sırada, yüksekçe bir yere çıkıp kendisine ait olan “troa’nın yağması” şarkısını lir çalarak söylediği bile kulaktan kulağa dolaşılıyormuş. bir haftayı aşkın bir süre devam eden yangından sonra roma adeta yeniden inşa edildi. domus aurea’nın da açılışı yapıldı.
nero, yangından hristiyanları sorumlu tuttu ve hristiyanlar çok büyük işkencelere maruz kalarak öldürüldüler. bir kere de şaşırt bizi be nero.
imparatorun kendini eğlenceye vermesi ve iyi bir yönetim gösterememesine (iyi?) roma’da çıkan yangın da eklenince artık nero’dan kurtulma zamanının geldiğine inanıldı. ancak nero kendisine yönelik suikast girişimlerinden (en önemlilerinden biri piso’nunkiydi) kurtuldu ve suikasti düzenleyenler öldürüldü.
nero zamanında bazı askeri başarılar da elde edildi. romalı komutan corbula, ms. 55-63’te parthlar ve armenialara karşı başarılı bir sefer yaptı. ms. 61’de britannia’da boudicca’nın liderliğindeki britonların isyanı bastırıldı. ms. 66-67’de nero, hayranlık duyduğu yunanistan’a bazı geziler düzenlemiş ve oradayken bazı festivallee katılmıştı. bu sırada iudaia’da (eski filistin’in güneyi, yahudiye) yahudiler isyan etti; isyanın bastırılması kolay değildi ve nero’nun ölümüyle de gecikti. ms. 68 yılının mart ayında, yunanistan’dan dönüşünde gallia lugdunensis valisi iulius vindex’in ayaklanmasıyla karşı karşıya kaldı. hispania tarraconensis valisi servius sulpicus galba da vindex’e destek verdi.
etrafındakilerin de kendisini terk etmesiyle yalnız kalan nero’ya son darbe senatustan geldi. senatus, kendisini istemediğini açıkça ortaya koydu ve nero’yu vatan haini ilan etti. tüm umutlarının yitirmiş olan nero, boğazını keserek 30 yaşındayken ms. 9 haziran 68’de intihar etti. nero ile birlikte iulius-claudius sülalesinin tahttaki iktidarı da bitti.