Kapitalist toplumlarda sıradanlaştırılmış "meslek" türlerinden biri. Kadın bedeninin meta olarak görüldüğü, özellikle gelişmekte olan ülkelerde yaygın şekilde rastlanan bir durum. İstisnalar hariç, Kimse hayatında binlerce erkekle seks yaşamak istemez. Bu kadının hem seks hayatını olumsuz yönde etkiler hem de hastalıklarla daha erkenden yüzleşmesine sebep olur. Bu konuda öncelikle sorulması gereken soru şudur; Kadının buna yönelimi nedendir? Zevk için olmayacağı aşikar. Sebebi elbetteki, özellik gelişmekte olan ülkelerde ekonomik nedenlerdir. Kadının sosyal yaşantında ikinci plana itilip ev ve mutfak köleliği gibi "ev hanımlığını" icra etmesi için oluşturulan kültürel yapı ve toplumsal baskı, kadını ne ekonomik kalkınma da öncü yapıyor ne de aktif iş kollarında nadiren kadın işçi çalışıyor. Böylece kadın yaşı ilerledikçe ya evleneceği insana kurtarıcı gözüyle bakıyor Ya da kendini nasıl para kazanırımlı sorularla boğuyor. Şunu kabul etmeliyiz ki "seks işçiliği" yolunu seçen kadınların %90'nın dan fazlası aileleri ile problemleri olan kadınlar. Bu şekilde daha çaresiz kalan kadın kısa yoldan kazanç elde etmek için bu yolu tercih ediyor. "Seks işçiliği" diyerek liberaller tarafından yumuşatılmaya ve olağanlaştırılmaya çalışan sözde bu meslek kolu; Kadının ne kadar aşağılandığının ve ötekileştirildiğinin göstergesidir. Bunu normaleşştirmek yerine, toplumda kadının yeri nedir diye soru sorduğumuz da aslında bu yönelimin sistemsel bir sıkıntıdan doğduğunu göreceğiz.
zor zamanlar'da insanların aklına gelmeyen insanlardır seks işçileri. pandemi döneminde yardımlar ve destekler yapılırken unutulmaması gereken topluluktur. devlet bu kesimi hatırlar mı bilmem de en azından mazlumun yanında olan halkımızın unutmaması gerekir. güvenceleri yoktur diye düşünüyorum sigorta vs. sokakta yaşayanlar gündelikçiler de unutulmaması gerekir.
hiçbir zaman saygı duymadığım bir meslektir. bir yanda, saatlerce çalışılan ve karşılığında üç kuruş alınan işler, öbür yanda onun bunun altına yatıp kazanılan paralar... yazık!
seks işçisi dendiğinde akla ilk gelen kadınlar oluyor nedense. halbuki toplumda kabul görmeyen, iş verilmeyen trans bireylerin büyük kısmının hayatta kalabilmek için tek seçeneği bu. kadın seks işçilerinin iyi kötü genelevlerde kayıtlı kuyutlu çalışma, periyodik sağlık kontrollerinden yararlanma imkanı var en azından. diğerlerini sistem tamamen görmezden geliyor sanıyorum. ağır şiddet görüyorlar, hem müşteriden, hem emniyetten şiddet görüyorlar ve birbirleri dışında sığınacak kimseleri de yok. çok ağır hayatlar var.
kaldı ki talep olmasa arz da olmaz. genel geçer namus anlayışı üzerinden faturanın tek tarafa çıkarılmasını da çok yanlış bulurum.
rahmetli süleyman demirel'i de anmadan olmaz bu noktada. kendisine atfedilen "genel evleri kapatalım da vatandaş bizi mi ........" cümlesi ciddi bir tespittir. bu vecize talebin arzdan önce geldiği gerçekliğinin bir göstergesidir.
Genel kanıda oluşan portrenin dışında, hiç bir vasfı olmadığı için ya da görece “sahip” olduğu vasıfları bile üzerinde taşıyamayacak kadar düzeysizliğe yönelen yapıda olduğu için, bin bir değil bir kişi ile bile hiç bir duygusal bağı olmadan sadece maddi olarak tatmin olmak ve rahat yaşamak uğruna karşı cinsle birlikte yaşayan / evli olan bireyler de bu ünvanı sonuna dek hak ediyor.
Seks yapma marifeti ile maddi çıkar elde eden insan.
çok ters kaçabilecek ancak çok da uyacak bir örnek vererek başlamak istiyorum: oruç tutma durumu gibi. belirli bir süre, belirli bir karşılık için tutulan ve sonunda yemek yiyebileceğini bilen topluluğun olduğu memlekette, ramazan zamanlarında sinir ve stresin ne kadar arttığını gözlemlemiştir herkes bir şekilde. işte olay tam olarak bununla eşdeğerdir. eğitimsizlik+açlık+sabırsızlık birleştiğinde kimsenin gözü kimseyi görmez.
bu iki durum arasındaki tek fark ise şu: ramazanda korkulan şey ve beklentinin yüksek olması, günün sonunda tokluğun olacağının bilinci ile dayanma seviyesi sadece o süre zarfında zor olduğundan, tehlikesi de tokluğa kadar sürüyor. ancak konu seks açlığı, süresizlik ve imkanlardan dolayı günün sonunda elde edilebilecek bir tokluğun olmaması, korkulara karşı cesareti doğurabilme kapasitesini yanında getiriyor. yani tokluk ve açlık oranına göre durumun süresi işin tehlikesini arttırıyor. üstüne üstlük zor yollardan elde etmenin verdiği kısıtlılığın da cazibeyi arttırma olasılığı da beraberinde yükseliyor.
çoğu kişinin de düşündüğü gibi, işçi kelimesi ne denli doğru kaçıyor ben de bilemiyorum. bunu isteğiyle yapan olduğunu düşünmüyorum (kendi kanaatim bu yönde en azından. sonuçta çoğu kişi başkası için bir şeyleri yapmayı tercih etmiyor yani normal işte çalışmayı bile sevmiyor). onlar olmasaydı neler olabilirdi diye düşünüldüğünde aslında toplumda ne kadar önemli bir rolde oldukları görülebilir.
düşünsenize; cinselliğin tabu olduğu bir memleket, ayıp günah kisvesi altında saklanarak görünmeyen zincirlerle bastırılan dürtüler, baskının verdiği cazibe, eğitimsizlik, sürekli birileri tarafından ezilen bir türlü kendini olduğu gibi gösteremeyen/göremeyen, yalanları yaşayarak yaptığı her şeyi başkaları ne düşünür amacıyla yapan bir toplum. bunların hepsi birleştiğinde patlamaya hazır bir bomba oluşuyor. gizli kapaklı iş çevirmeler, zorbalıklar ortaya çıkıyor, bu da bu bombanın fitilini oluşturuyor.
cinselliği keşfetmek, açlığını doyurmak isteyenlerin bastırılma duvarlarını yıktığında; bunu yaşayacak olanağı olmadığında ortaya çıkan tacizleri, tecavüzleri, veya bastırılmışlıklarını algılayamayarak bunu zorbalık veya cinayete çevirmeleri gayet olası. bu olasılıklar da haber organlarından teyit edilebilir durumda hali hazırda.
demem şu ki; yaşam zincirinde önemli bir roldeler. cinsel açlık, sapkınlık, psikolojik sorunlar, stresi azaltma gibi bir çok sorunu geçiştiriyor veya bu insanların çevrelerine tehlikeli olmaması için kendilerini ortaya koyarak oyalamış oluyorlar. her şey toz pembe olsa ve bu iş olmasa keşke.
not: cümleler veya anlatım birbirine geçmişse, anlam kayması varsa görmezden geline. zira bu başlığı açıklamak haddim değil.
not 2: vücutlarıyla para karşılığı iş yaptıkları için itham edenlerin düşünmesi gereken şey şu: tüm çalışanların yaptığı da bir yerde bu zaten, vücutlarından, yaratıcılıklarından, sağlıklarından, zamanlarından, eforlarından vererek karşılığında ücret almak. farkı; işin cinsi ve ücreti. kimi kendini çok güzel pazarlar güzel ünvanlar uydurur, kimi de kendini pazarlayamaz ünvanlarda kaybolur. sonuçta çalışan kişi kendini ya işverenine ya müşterisine veya da çevresine pazarlar. pazarlamasaydı giyim sektörü ve dış görünüş ürünleri çok farklı tarzda olurdu.
bir fıkra: iki adam konuşuyorlarmış, biri kızının çok iyi bir şirkette çok iyi imkanlarla muhasebecilik yaptığını, patronun kızını çok sevdiğini, şirketin evler arabalar sunduğunu, sürekli yurtdışı ve yurtiçi gezilerine gönderdiğini, özel ve ünlü insanlarla resepsiyonlara konferanslara yolladığını falan anlatıp karşısındakinin kızının ne iş yaptığını sormuş. o da "bizim kız da orospu ama senin kadar iyi anlatamıyorum tabi" demiş. (fıkra anlatamadığım doğrudur. evet.)
birçok kültürlerde ortak olarak en çok aşağılanan meslek. buna rağmen tarihteki en eski mesleklerden biri. cinselliğin hala bir tabu olması nedeniyle olmalı bu aşağılama. dolaysıyla durum bu olunca seks işçiliği seçimdense kişinin zorunda kalması sonucunda icra ettiği bir meslek haline geliyor. örneğin türkiye'deki transların zorunlu olarak seks işçiliğine itilmesi ve başka meslek kollarında kabul edilmemeleri.
temel olarak verdikleri hizmetin karşılığını alarak geçinen, hizmet sektöründeki diğer meslek kollarında farkı olmamalı. üstelik zor bir meslek olduğu da kabul edilmeli. sadece çalışma konusun zor olmasını geçtim, para karşılığında hizmet verilen kişinin tavrı olsun, toplumun gösterdiği anlamsız tepki olsun; bu mesleği icra eden kişilere karşılaştıkları tüm zorluklara rağmen ayakta durabildikleri için saygı duymamak elde değil.
cinselliğin tabu olmadığı ülkelerde seks işçileri daha çok kişilerin partnerlerinden isteyemediği çeşitli kinklerini yaşamasında yardımcı olurken, cinselliğin tabu olduğu ülkelerde ağırlıklı olarak cinselliğe ulaşamayan erkeklere hizmet ederler.