bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
yazmayayım ama silinmesin. -
bundan böyle sadece akademik kariyer ve şık kıyafetler. -
kendimi en net şekilde nereye ve kime ifade edeceğimi bilemedim, tek bildiğim şey çok tepkiliyim. düşüncelerimizin dilimizden çıktığı an ters kelepçe hadi olgusundan sıkıldım. avazım çıktığı kadar yeter diye bağırmak istiyorum. ama nafile. avazımızın da vergisini alıyorlar.
evet çok tepkiliyim. günlerdir zaten 29 buhranı gibi, bende de bi' buhran havası ki, ülkenin gidişatı üzerine hiç olmadığı kadar düşünmeye başlamıştım. bazen her şeyi son damla taşırır ya, heh işte şu video bende dönüm noktası oldu. videodaki amca kim tanımam. videodaki amca özelinden değil, ülke genelinden bir iç sıkıntısı çöktü içime. içimin de içine işlediği gibi, duvara konuşur gibi buraya yazmak istedim.
çok sus pus bir halkız. gençler değiştirecek? gençler neyi değiştirecek? hangi gençler? panel yaratan abiler mi? aile baskısının altında sosyal medyada kendini gösteren ablalar mı? tüm gün vaktini oyunla geçirip akranını zorbalayan bebeler mi? kim, kim abi bu gençler? hangi y kuşağı sesini çıkarabiliyor da, bir üst kuşağın pisliğini bir alt kuşağa yıkıyoruz? seçimle meçimle olacak iş değil bu geçim meselesi. kökten bir çözüm gerek. hayat pahalılığı. evet hayat neden bu kadar pahalı? herkes halinden memnunsa ben neden toplu taşımada parası yetişmeyen bir teyzeyi, marketten son parasıyla ekmek alan amcayı gördüğümde bi' tek ben mi üzülüyorum? ben mi çok duygusalım, halk mı bu kadar sessiz? ne zaman silkelenceğiz ya?
her şeyi halı altına süpürmeyi seven bi' milletiz. bu olay unutulmaz denilen olayın hafızadaki yeri üç gün. e 6 şubat depremlerinin yıldönümü. hangi üst yapı gerekli önlemleri aldı? çarpık kentleşme bitti mi mesela? denetimler sıkı mı? "e onlar da deprem bölgesinde dikkat edecekler ya!" konya? konya'da bina yıkılırken konya da mı deprem bölgesindeydi? tek afet deprem değil, yangın? otel yangını, orman yangını? onlarda da "aman canım kıvılcım çıkıvermese" miydi? "o saatte orada ne işi varmış?"ı çoktan geçtim zaten. her şeye bir kulp, harika.
valla pılımı pırtımı toplayıp çekip gidesim var diyorum hep. pılını pırtını nereye alıp gidiyorsun diye kendime kızıyorum. bi' şey yapmalı diye diye ülkenin akıllı kesimine beyaz gömleği tersten giydirdik.
ulan hiç mi iyi bir şey yok şu ülkede? bi' tek ben miyim böyle? -
ağaçlara bakarsın ama ormanı göremezsin.
biz içimizdeki yangını biliyorduk elbet, ben, ayşe, ahmet, komşu kızı, amca oğlu, herkes.
şimdi ülkenin dört bir yanına bakınca herkesin yüreğinin aynı şey için attığını görüyorsun: adalet.
hiç böyle günler görmeyiz sanıyordum, hayat çok tuhaf.
"adını bilmesem de kardeşsin,
biz neye söz vermiştik?
yüzümü gördüğünde gül artık,
biz bir kabusu yendik."
mvö - park