-
Netflix'in 6 bölümlük, kara mizah içeren dram dizisidir. Dizinin yaratıcısı ve başrol oyuncusu ünlü İngiliz komedyen Ricky Gervais'tir.
Diziyi izlemeye başlarken komedi izliycem ve ilk bölümde bile kahkalar atıcam diye düşünürseniz hayal kırıklığına uğrarsınız. özelliklerde ilk bölümlerde dram dozu daha yüksek, dahası mizah sessiz ve derinden geliyor.
Çok sevdiği eşini kaybeden Tony, yaşamın anlamını yitirmiştir ve sürekli intihar düşüncesiyle yaşamaktadır. Film, onun hayata ve intihara dair sorgulamaları ve anlam arayışı üzerine kuruludur. yaşadığı kasabada ve çalıştığı yerel gazetede yaşayan türlü çeşit insanla kurduğu ilişkiler, onun arayışını yönlendirir.
-- spoiler --
Tony'nin tüm kahrını çeken arkadaşları da, her biri kendi dertleriyle boğuşan insanları hayatına kabul edişi de o kadar güzel ki. Dahası, bize sunuduğu anlamın "iyi bir insan olmak, insanlara değer vermek ve yardımcı olmak" gibi basit fakat muhteşem çözümler olması çok etkileyici.
-- spoiler -- -
ricky gervais'in yazıp yönettiği 2019 tarihli mini dizidir. Güzel bir kara mizah örneğidir ki ricky'in tam tarzıdır.
Acı acı gülümsetir. İnsanı, çevresini, etkileşimlerini, yaşadıklarını ve hissettiklerini güzel bir bakış açısıyla anlatıyor.
Ne kadar aciz olduğumuzu ve zengin yahut fakir olsa da insanın içindekilerin ne kadar benzer olduğunu ifade ediyor.
6 bölümlük ve kısa süreli bölümler halinde olması da güzel, kesinlikle izlemenizi öneririm.
izleyin de üzerine konuşalım mübarekler. haydi. -
Tam da Bu diziyi izlediğim sıralarda hayatımla ilgili önemli bir karar almam gerekiyordu ve o kadar yardımcı oldu ki bana. O yüzden bendeki yeri hep ayrı olacaktır.
Bu duygusal bağımın dışında ise harika bir dizidir. Tam olarak hayattır Ve müziği de şudur benim için.
bitter sweet symphony -
Oturup bir gecede bitirince diziyi (totalde üç dört saat sürüyor zaten) aklıma yerleşen, derdinin mutlulukla ilgili olduğuydu. Dizi mutluluğu anlatıyor bence, onun da dışında zekice yazılmış diyalogları, ince esprileri bağlıyor ekrana. Gervais müthiş bir adam, Kara mizahın doruk noktası benim için. Dizide çok farklı değil. Net mesajları var, başkalarının mutluluğundan da mutlu olabilirsin, dünya sadece senin etrafında dönmüyor gibi. Tabi sorun şu ki, bizim etrafımızdaki şerefsizlerden pek yok dizide. Bu açıdan biraz fazla naif kalıyor.
Sonuç olarak Oturup tekrar bile izlenebilecek, çok başarılı bir dizi after life. -
başrol oyuncusu ricky gervais'in yaratıcısı olduğu, aynı zamanda yapımcılık ve yönetmenliğini de üstlendiği 2019 çıkışlı netflix dizisi.
dizinin 2. sezonu için de netflix 24 nisan 2020 tarihini duyurmuş.
aslında en hüzünlü şeylerin içinde gözyaşı ve "drama" barındırmadığını düşünenlerdenseniz, benim gibi, bu dizi hem kalbinizde yer edinir hem de size farklı bir bakış açısı sunar hayata karşı.
bazı yerlerde kahkahalar attırırken yer yer "yok hayır, gözüme toz kaçtı" dememe de sebep olmuştur kendisi. *
artık gözüme toz kaçmasıyla geçiştiremediğim de birkaç sahnesi olmuş olabilir tabi.*
-- spoiler --
"I'd rather live missing him than for him to live missing me. That's how much I love him" sahnesi gibi.
-- spoiler --
gerçekten çok güzel bir diziydi ve ben hakkında çok fazla drama yaratma potansiyeline sahibim* ama burda bırakıyorum çünkü dizinin kendisine uygun bir girdi olsun istedim.
buraya da son olarak her bölümün bitişinde çalan şarkıları bırakmak istiyorum.
satellite of love - lou reed
rocket man - elton john
into my arms - Nick Cave & The Bad Seeds
youth - daughter
you've got a friend - james taylor
lilywhite - cat stevens -
genel olarak ortalama üzeri bulduğum bir dizidir. izlerken dramı komediden çok daha yoğun hissediyorsunuz. komik sahneleri elbette var fakat bence net bir dram dizisi.
bir daha asla mutlu olamayacağını düşündüğü bir anı çoğu insan yaşamıştır. bunu kabullenerek hayatına devam etmek ise çok daha üzücü bir durum. kabullenmişlik duygusu öfke nöbetlerinden çok daha güçlü bir duygudur. insan çaresiz kaldığında yapabileceği tek şey kabullenmek oluyor. bu durumu kabullenmeden de bizi çaresizliğe düşüren o durumdan alabileceğimiz olgunluk dersini alamıyoruz. hayatta içimi en çok burkan cümle "hayat devam ediyor." cümlesidir. sevdiklerimizi kaybederiz, işimizi kaybederiz, güvenimizi kaybederiz, inancımızı kaybederiz, hayatta yalnızca bir kez karşılaşacağımızı düşündüğümüz ve belki de gerçekten yalnızca bir kez karşılaşacağımız o şansı kaybederiz ama her durumda hayat devam ediyor. dizinin bana en yoğun hissettirdiği duygu ise bu kabullenmişlik duygusu oldu.
dizi içeriğine gelecek olursak; en baştan postacı ve psikiyatrist karakterlerinden nefret ettim. bomboş iki karakterdi. bir noktadan sonra onların sahnelerini geçerek izlemeye bile başladım. hayat kadını ve huzurevindeki kadın güzel karakterlerdi fakat diziyi sevmemin nedeni olan mezarlık konuşmalarıydı elbette. sırf o sahneler tek başına kurtarıyor diziyi ki geri kalan kısmı pek beğendiğimi söyleyemem. dizi fikrinin en temelinde bu olduğunu ve sonrasında diğer parçaların eklendiğini düşünüyorum. eşini kaybetmiş iki insan, birisi yaş olarak da kişilik olarak da daha olgun. diğer tarafta genç yaşta eşini kaybetmiş bir insan ve bu iki insanın, eşlerinin mezarlarının başında sohbet etmesi fikri bile yeterince güzelken üzerine bir de çok kaliteli diyaloglar eklenince insan etkileniyor. o sahneleri tekrar açıp izlerim sanırım.
dizinin müziklerine de girmeden olmaz. spotify'da after life listesini ekledim kütüphaneye. en baştan tekrar açıp dinleyeceğim hepsini. yaşattığı duygunun yanında çok da güzel şarkılar kattı bu dizi bana.
son olarak; passing afternoon benim en sevdiğim şarkılar arasındadır. ne zaman karşıma çıksa ya tebessüm ettirir ya da gözlerimi doldurur. burada da karşıma çıktı ve yine yaptı yapacağını.
-
Oldukça beğendiğim dizidir, bölümler yaklaşık yarım saat sürüyor eşini kaybeden bir adamın eşini kaybettikten sonraki yaşamı çeşitli yönleriyle anlatılıyor. -
kendisini özletebilecek bi dizidir. lost gibi mesela. lost çok bozdu orası ayrı. 3. sezonu gelir umarım
edit: sezon sayıları konusunda emin değilim