çeşitli enstrüman aracılığı ile müzik icra eden kimse. sanatçı.
kıskanıyorum böylesi kimseleri. öyle eline alıp enstrümanı alıp birşeyler tıngırdatan kimseleri değil kıskandıklarım, türü fark etmeksizin hani şu içimize işleyen müzikleri besteleyenler varya onları. hele hele müzik içerisinde "ufak bir dokunuş " yaparak duygu geçişleri yaratanların yaratıcılıklarına hayranım. " genius" benim gözümde onlar.
bu kişiler yüzünden bir enstrüman çalmadığım için kendime kızıyorum. hep bahane üretip kaçtım bir şekilde denemedim bir kere bile. yani biliyorum her enstrüman çalan müzisyen olmaz / olamaz lakin bir şekilde enstrüman çalmak istiyorum. hatta şimdi aklıma geldi kör topal bir gitar bulursam ucuza onunla bir deneyeyim. bu konuda deneyimli arkadaşlar yardımcı olursa da çok makbule geçer.
hep bu müzisyenler yüzünden bu hevesim. umarım heves olarak kalmaz da hobi olur benim için.
nota okuma-yazma yeteneğinin gelişmiş olması gereken kişi. ayrıca çaldığı parçaya tamamen hakim olmalı ki, icra sırasında başına olmadık bir olay gelse bile icraya devam etmeli. the etude isimli müzik dergisinin mart 1930 tarihinde yayınlanan "to the would-be musician" başlıklı harvey wickham makalesinde böyle tanımlanmış.
şimdi guthrie usta haricinde diğer ikisinin nota bilgisi şaibeli. o halde nota bilmiyor diye bu adamlara "müzisyen değil" mi diyeceğiz?
nota okuma-yazma hadisesi biraz okuma-yazma bilmek gibi bir şey. mesela yazı bulunmadan önce de şairler vardı. hatta saksonların egemenliğindeki ingiltere'deki gezici şairler de çoğunlukla okuma yazma bilen kişiler değildi. o sebeple armoni bildikten sonra nota okuma-yazma konuları çok sıkıntı değil. ama bir vergilius olmak var, bir de gezici şair olmak var. bir teknisyen olmak var, bir de mühendis olmak var.
django reinhardt gibi birisi bile nota okuma-yazma bilmemenin pişmanlığını yaşamış biri. oradan hesap edin işte.