2. Sayıyı alan yazarlar var İstanbul buluşmasında. İlk sayıda aldığımız eleştiriler doğrultusunda düzeltmeye çalıştığımız hususlar oldu. Eleştiri babında yorumlarınızı paylaşırsanız seviniriz. Hatta her iki sayıyı da okuma imkanı bulmuş olan yazarlarımız bir karşılaştırma yaparlarsa daha da seviniriz.
Dergi bugün elime geçti. Olmuş dedirtti bana açıkçası. Doğrusunu söylemek gerekirse böyle bir dergide yazım olsun isterdim. O yüzden; (bkz: kulzos dergi: 3. sayı)
rüyamda şahane bir balkan turuna çıktım. zorlu yolları, doğanın güzelliklerini, bize benzeyen insanları gördüm. savaşın acı anılarıyla hüzünlendim. daha önce adını bile duymadığım aracımla mola verdiğim mekanlarda içtiğim kahvelerin tadı damağımda kaldı. gördükleriyle mutlu ama bitkin olarak ülkesine dönen bedenimi biraz olsun rahatlatmak adına yogaya merak sardım. kavramlar arasında gezinip demek bu da böyleymiş derken aklıma bizim philippe geldi. taht oyunlarını aratmayan entrikalarla başa geçmesini ve tapınak şövalyelerinin malına çökmesini anımsadım. derken adnan süvari geldi yanıma. karşıyaka'dan kovulup göztepe'de nasıl efsane olduğunu anlattı bana. ve milli takımdaki başarısızlığını. halkımızın onun vizyonunu anlayamaması eğitimdeki sorunları anımsattı. bunlarla ilgili çözümlere kafa yordum. sadece kendi siyasi geleceğini düşünenlerin bilinçli olarak sorunları çözmemelerine kızdım. bir tane tank avcısı edinip aralarına dalasım geldi. almanların ikinci dünya savaşında yaptıkları gibi. sonra pelin batu seslendi kenardan. gülümsedi. şiir okudu. baya da iyi geldi bana. öyle bir sanatçıdan sonra sanatın hikayesine göz gezdirdim. sanatın ardındaki manifestoyu keşfettim. oradan daha modern zamanların sanatlarına geçip durduk yere darth vader'a yapılan haksızlıkları hatırladım. kederli bir gülümsemeyle kendimi gerçek dünyada buldum. teknoloji hızla gelişirken, endüstri 5.0 bile ufukta görülmeye başlamışken, çağa kendimi uydurmak için neler yapabilirim diye düşünmeye başladım. oradan geleceğe gittim. blade runner'ın fantastik dünyasında gezen bir insan oldum. ya da insan mıydım? emin olamadım. dünya çelik blek'in yaşadığı zamanların çok ötesindeydi ne de olsa. amerikanın bağımsızlık mücadelesine ve bu mücadeledeki tarafların rollerine şahit oldum. hemen ardından robotların çağına ve farklı gezegenlerde yaşayan farklı dünyalara uzandım. vakıf'ın kuruluşunu ve alternatiflerini düşünürken kendimi kaybettim. gözlerim açıldığında duke nuke em oyunun içinde buldum kendimi. ne oluyordu? nasıl bir rüyaydı bu? irkilerek uyandım. sevdiği kadının cansız bedenini taşıyan atın yularını okşayan adam dönüp baktı bana.... derken bir kez daha uyandım... bu kez gerçekten...
sevgili @tukenmekte olan kisi sağolsun yememiş içmemiş, hemman kargolamış dergimi, üstüne de esprikli bi not yazmış kendi şahsına münhasır diliyle. bi daha sağolsun.
dün elime ulaştı dergi, heyecanla açtım. e ne de olsa içinde benim de bir yazım var. insan daha farklı duygular besliyor kendi yazısı da olunca. kapağı görünce gözlerim yaşardı, eheeeheee.. taam taam, çok duygusala bağlamadım, abartmayalım, ne o öyle gözleri dolmak felan.. dergiye çocuğum muamelesei yapacak deilim. belki de yaparım, kim bilir :)
ikinci itiraf gelsin; dergiyi baştan sona henüz okumadım, sadece sayfalarda göz gezdimdim. ama bu itirafa bi dip not düşeyim: zaten tüm yazıları basımdan önce (bazılarını birkaç kez) okumuştum. bilgisayar ortamında deel de dergiyi elime alıp okumak için şöööyle çayımı elime alıp, koltuğa kurulup; relax bir kafaya ulaşmam lazım. o da hafta sonunu bulur zannımca.
derginin tasarımını çok beğendim. eksikleri vardır illaki, bu konuda uzman bir göz olmadığım için amatörce ve kendi zevkime göre yorumlayabiliyorum. ve bu gözle baktığımda da bence dergi olmuş. yazıların ve resimlerin düzeni göz dolduruyor. çok göz tırmalayan bir durum yok yani.
derginin ortaya çıkması için yazıları derleyip toparlayan, editörlüğünü yapan, kapak, arka kapak tasarımlarını yapan, dergiyi basıma hazır hale getirmek için günlerce uğraşan, yazıların redaktesini yapan, tüm yazıları titizlikle okuyup tekrar imla vs kontrolu yapan, fotoğraf, resim..vs toplayan, bu böyle olmamış, şunu şöyle yapsak daha iyi omaz mı diyen, kısacası; emeği geçen herkesin ellerine sağlık.
Konular ilgi çekici. Bu sayıdaki yazım daha önce Kulzos üzerinde yer almayan bir yazı. Bundan sonraki ayılarda da, dergi için özel yazı hazırlamayı düşünüyorum.
İlk sayı ile karşılaştırdığımda yazılar biraz daha resmi diyebilirim; yine de piyasadan alıp okuyabileceğiniz bir dergi kadar resmi değil. Fanzin gibi de değil, arada bir yerde. Yine kendi yazım için söyleyeyim; çalakalem yazmış olduğum yazılardan biriydi, bu nedenle konuşur gibi yazmıştım. Sonraki sayılarda tarzımı biraz daha değiştireceğim.
Konuların sıralaması da yerinde olmuş. Birbiri ile ilişkili gidiyor. Acaba önümüzdeki sayılarda tematik dergi olur mu diye düşündürüyor insanı. Olsa hoş olurdu.
Dergi az sayıda basıldığı için ileride bu sayılar kıymetli olacak. Sözlükte yazar olmadıkları halde ilk sayıdan talep eden koleksiyonerler olmuştu. Gelecekte iyi paraya satarım diye bir kaç tane fazladan aldım. Larden geldiğinde ona imzalatma niyetim vardı ama aklımı aldı hınzır. Dürüm öyle mi yenir insafsız?
Bir de 2. sayının tüm baskıları satılırsa 3. sayının orta sayfasına çıplak poz verecekmiş diye duydum. Ayıptır.
içeriğindeki yazıları bilmemkaçıncıkez okuduğum dergi.
Girdilerin Kağıda dökülmüş halini elime alınca tuhaf oldum elbet... şahsım adına bir itiraf: ben saman kağıdı ve hallicesinden oluşturulmuş dergi alıcısılarındanım. Bu sebeple böyle kağıt, böyle dizgi, böyle tasarım... bizden mi çıktı bu ya, diyerek kulzos'u tekrar sevdim.
Sayesinde gezmiş kadar oldum, morgase sayesinde okumalar rotamı genişlettim, "sanat" fikirlerlerimin dile dökülüşünü harflerle takip ederken futbola dahi ilgi duydum... (daha pek çokları...)
kuzos'un ve kıymetli yazarlarının var oluşuna belge olmuş olan derginin 2. Sayısı işte. Evimde, salonumda, kitaplığımda, rafımda yer ediyor.
ilk sayıya göre matbaa hataları da, imlâ hataları da daha az. benim (bkz: adnan süvari) yazımda birkaç hata var, ki ben bunları bana gönderilen yazıları kontrol ederken de görmüştüm. "şunu bi' bitireyim, kendiminkini de düzelteyim" diyordum; unutmuşum. gözden kaçabiliyor ufak tefek imlâ hataları tabii.
- ilk sayının içindeki birkaç yazıdaki fon rengi kötü ayarlanmıştı. kimi yazılar okunmuyordu (ilk aklıma gelenler @morgase'in the wheel of time yazısı ve @skeptix'in ghost in the shell incelemesi. zaten diğer yazıların fon rengi ya beyaz ya da siyahtı). bu sayıda fon rengine dikkat edilip özen gösterilmiş. hoşuma gitti.
- bu sayının kapağında her ne kadar isaac asimov olsa da, ilk sayının kapağı ikinci sayıya göre çok daha sanatsal duruyordu.
- dış ve iç kapakları hariç, ilk sayı 40 sayfaydı, bu sayı 36 sayfa. içerik olarak biraz azalmışız. bunda tabii ki dergiye yazı göndermeyen yazarları eleştirmek gerek.
- ilk sayının en çok eleştirdiğim yönlerinden biri, başlıklarda ve yazıların içeriğinde kullanılan yazı tipinin yer yer okumayı zorlaştırmasıydı. bu sayıda bu sorun giderilmiş, mest oldum. yazı tipi biraz küçülmüş sadece. gözleri bozuk olanlar ilk sayıya göre daha da zorlanabilir okurken.
- ilk sayıya göre bazı yazı başlıkları daha da kaliteli olmuş. @no pasaran'ın yazdığı çelik blek'in başlığı ışıkta parıl parıl parlıyor mesela. gerçi, bütün başlıklar parlıyor olabilir ama o yazının başlığına bakarak uyuştum ben biraz (uykusuz değildim).
genel olarak ise, bu sayıyı ilk sayı kadar beğenmedim. bunun tamamen bana özel nedenleri olabilir (ki bu sayıda yazım da var). ilk sayının yeri halâ ayrı benim adıma. içerik olarak ilk sayının üzerine çıkabildiğini de düşünmüyorum. konu çeşitliliği olarak gayet iyi, pelin batu gibi popüler bir figürle yapılmış röportaj gayet başarılı (ki röportaj sayfasının düzenlemesi de müthiş olmuş. batu'nun boy fotoğrafını sayfanın ortasına koyma fikri, insanı röportajı okumaya itiyor). ciddi olumsuz eleştiri olarak da, dergide kullanılan bazı fotoğrafların kalitelerinin kötü olduğunu düşünüyorum. yazarların kendilerinin dergide kullanılması için gönderdikleri bu fotoğrafları iyi seçememiş olmaları en önemli etken (başta, benim adnan süvari yazısının başlık fotoğrafı eleştirilmeli tabii -daha iyi çözünürlüklü hali yoktu o koreografi fotoğrafının ama bu bir bahane olamaz elbette- ). bir de, bazı yazılarda çok fazla sayıda fotoğraf/resim kullanımı var. gezi yazısı, hadi, tamam; "yazılanları okurken oradaymış gibi olalım" mantığına dahil edildiğinde, 2 sayfalık yazıda 14 tane fotoğraf göz çıkartmayabilir. ancak, morgase'in nefis asimov yazısında (isaac asimov'un galaktik destanı), serilerdeki bütün kitapların resimlerine yer verilmesinin ve @bhzxlkdt'nin gene nefis blade runner 2049 yazısında kullanılan film karelerinin bolluğunun söz konusu yazıların okunurluğunu ciddi boyutta etkilediğini düşünüyorum. bu kadar çok fotoğraf/resim kullanılmamalıydı bence.
@keltox'un "endüstri 4.0" yazısının sözlükteki girdilerden biri olmaması kulzos dergi'nin "sözlük içindeki girdilerden oluşan bir dergi" mottosuna aykırı aslında ama yazı çok güzel ve açıklayıcı olduğu için onun hakkında bir şey diyemiyorum. bundan sonraki sayılarda sözlük dergisinin sözlükteki girdilerden mi; yoksa, dergi için özel olarak yazılmış yazılardan mı oluşacağı üzerine bir tartışma da döndürebiliriz. benim oyum, dergiye hazırlık süreci her ne kadar meşakkatli bir iş olsa da, sözlük girdilerinin dergiye aktarılması yönünde olacak.
dergide yer bulabilmesi için yazdıklarını gönderen, yazıları düzenleyen, kontrol eden, tasarım sürecinde nöron, baskı sürecinde ise taban yoran, dağıtımı için emek harcamaktan geri durmayan herkese çok teşekkürler, nöronlarınıza sağlık. ayrıca; kulzos'un başındaki @larden loughness'a da kendi adıma teşekkür ederim. piyasadaki birçok dergiye bin basacak kulzos dergi'nin ortaya çıkmasındaki en büyük etken kendisi olmalı.
- Hani, "ilk izlenim" vardır ya, o gerçekten önemli. Her şeyde önemli. Dergiyi ilk gördüğüm an, "Adamlar yapmış ulan!" dedim kendi içimden, abartmıyorum.
- Tasarım, genel itibariyle güzel. Görseller, yazı fontları, yazı renkleri güzel seçilmiş; birbirleriyle uyumlu olmuş. Gözlerimi yoran bir sayfayla karşılaşmadım.
- "Ergonomi" açısından gerçekten hoş olmuş. Parmaklarımı sayfalarda gezdirdiğim süre boyunca herhangi bir rahatsızlık hissetmedim. Hani bazı dergiler vardır, parmağını her değdirdiğin an için bir garip olur ya, ben bu dergide öyle bir şey yaşamadım. Tamamen kâğıdın kalitesi ile alâkalı.
- "Peki dergideki en beğendiğin şey nedir?" diye bir soru yöneltilse bana, kuşkusuz ki "Son sayfadaki 'Savaşçı' isimli hikâye" derim. Sözlükte böyle bir başlığın var olduğunu bilmiyordum; taa ki 2. sayıyı satın alana kadar. Meğer, kıymetlimis, kurucumuz @larden loughness bir sanatçıymış da haberim yokmuş.
olumsuz:
- Birçok yerde yazım hatalarına ve noktalama işareti hatalarına denk geldim. Bu hatalar, bana göre göz ardı edilebilecek düzeyde; fakat, beş parmağın beşi de bir değil sonuçta. Kimisi, bir cümlenin içerisindeki en ufak bir hatayı bile "Türkçe katliamı" olarak yorumlayabiliyor. Ben hep şöyle düşünürüm, bir şeyi daha iyi ya da daha doğru yapabilme imkânın varsa, neden yapmayasın değil mi? Ve evet, "olumsuz" düşüncelerim sadece bu kadarcıktı. "Daha iyisi yapılana kadar en iyisi bu!" diyerek, bu irdelemelerime noktayı koyuyorum.
Gerçekten emeği geçen her bir kişiyi tebrik ediyorum. Eğer ki uygun görülürse, 3. sayıda benim de tuzumun olmasını isterim. 4-5 kişilik bir WhatsApp grubu kurulup, dergiye dair her şey hakkında fikir alış verişi yapılabilir.