siyah giyinen adamların dineldiği müzikler. şaka bir yana aslında rock müzik ile birlikte gelişmiştir. Rock müziğin rock n roll, hard rock ve heavy metal gibi türlere evrilmesiyle de ortaya çıkmıştır diyebiliriz. zibilyon tane türü vardır.
heavy metal: metal müziğin ilk hali. benim aklıma black sabbath geliyor heavy metal diyince.
power metal: genel olarak heavy metalin biraz daha hızlandırılmış hali. daha tempolu müzik altyapısına sahiptir. almanlar iyi bu konuda
death metal: brutal vokalin en çok kullanıldığı metal müzik türü
thrash metal: sololar ve gitar riffler daha sert ve hızlıdır
black metal: satan ögelerin bulunduğu tür
doom metal progressive metal symphonic metal
Olarak karşılık bulan; pis, ahlaksız, küfürbaz ve kaba saba insanlar tarafından dinlenildiğine inanılan müzik türü.
Oysa ki "inanç" bir müzik türüne olan düşkünlükle ilişkilendirilemeyecek kadar öznel bir konudur Ki tanıdığım çok kötü insanların hiçbiri ne ateist ne de satanist.
Satanizm de yine ülkemizde tamamen yanlış anlaşılmış ve yanlış şeylerle ilişkilendirilmiş bir başka konudur.
Ve bu ülkede uyuşturucunun, alkolün dibine vuran bir arabesk ve popi kitle varken, neden bu metal müziğe öteleme ısrarı.
Ayrıca küfür ve ahlaksızlık konusunda da hiçbir metalcinin eline su dökemeyeceği insanlar var bu ülkede, hem de bolca.
Yıllardan beri kötü, olumsuz, zararlı ne kadar şey varsa hep üzerine yıkılan iki tane günah keçisi oldu bu ülkede: metalciler ve komünistler. Oysa ki hepsi de pambık gibi insanlar. (kabuklarının sert olması içlerinin pambık olduğu gerçeğini değiştirmez, değil mi?)
Neyse ki son yıllarda bu algı yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Sonuçta türbanlı falan metal headler de var artık !?!
Sonuç olarak Metal müzik dinleyen insandan zarar gelme olasılığı pop, arabesk, ilahi vs. Dinleyenden ya da hiç müzik dinlemeyenden (müzik dinlemeyen insan mı olur yaa) fazla değildir.
Lise yıllarında çok dinlerdim ama zamanla uzaklastim. Ağır Metallicaciydim sonra malmseen, satriani delisiydim. Klasik gitara lise 1'de başladım haliyle ilk yıllarda sikko sıkıcı etudler caldigimdan klasik müzik bir sure ilgimi cekmedi. Çalmaya devam ettim ama üstte saydiklarimi dinledim hep. Sonra klasik gitarda ilerleyince, tassakli parçalarla ugrasmaya başlayınca bağım tamamen koptu. Artık klasik gitarist, besteci kahramanlarim olmaya başladı, saygım sevgim tamamen onlara kaydı. Bir işe hayatınızi adamaya başlayınca kendinizdeki değişime şaşırıp kalıyorsunuz. Liseye başladığımda neredeyse bir hanzo iken zamanla yontulup, kadın ruhundan anlayan (şöyle boyle) basitin içindeki kompleks yapıyı gorebilen ve ona hayranlık duyan, zamanla popüler kültüre kin duyan ve takipçisi insanlardan soğumaya başlayan mukemmelliyetçi, melankolik, agresif ve romantik biri oldum çıktım. Hayat hakikaten çok enteresan amk.
eskiden başka müzik türü dinlemezdim. Yavaş yavaş kafamın kaldırmadığını fark ettim. Artık dozajı yeterince azalttım. çünkü çok gürültülü, ileride anlarsınız.
ilerleyen yaşa bağlı olarak artık kendisini dinlemeyen eski hayranlarına karşı en güzel görsellerinden birini, birkaç yıl önceki wacken open air'da ortaya çıkarmış tanrıların müziği.
dinleyicilerini yavas yavas elektronik muzige kaptirmaya basladigini gordugum, icerisinde efsanevi yetenekleri barindiran muzik turu. bir suru turu olmakla beraber melodic death metal ve progressive en cok tercih ettigim tinilar arasinda.
ps: gerci simdi dikkat ediyorum, elektronik dinlerken de sub low, organica, minimal high techno falan gidiyorum. demek ki muzik zevki zaman icerisinde cesitlense de tarz ayni kalabiliyormus dinleyicide
özellikle türkiye'deki ortamı, eski metalci kitlenin çoluğa çocuğa karışması ve günlük hayat rutinlerinin arasında metali alt sıralara itmesiyle birlikte geçmişe göre daha oturaklı bir hale bürünmüş olsa da, müzik ortamları arasında en pisi olmayı sürdürendir. şimdinin 35 yaş civarı, 2000'lerin gotik makyajlı, 1990'ların sonunun "bam güm olan her şeyi dinlerim ben abi"cilerinin adeta inzivaya çekilmiş gibi görünmesinin sebebi, bu bahsettiğim ortamın insanı ruhen boşaltmasından ileri gelmekte bana göre.
çok bilinen kibirli kalıp olan "ben 6 yaşından beri metal dinliyorum lan"ın halen sıkı bir temsilcisi olarak, metal ortamlarında nelerin döndüğüne dair anılı ve güncel bilgilerimi paylaşayım:
- grup tişörtü: modası geçeli 10-15 yıl oldu sanırım ama benim gibi eski kafalılar bu geleneği halen sürdürüyor. hatta, yaşı 35 ve üzerinde olanlar için sevdiği grubun tişörtünü giyip gezmenin bir çeşit kendini ifade etme yolu olduğu fikri de savunulmaya devam ediyor. en sevdiğim tişört üm halâ motörhead'ın bad magic'i. bir ara düz siyah tişörtün kollarını kesmek modaydı, artık o da tamamen bitti. ergen ve ergenellalar bile bunu bırakmış durumda.
- bileklik: modası devam ediyor. sadece küçükler için değil, büyükler için de bir onur nişanesi görevi görüyor. her tarafı çivi gibi olanların kullanıldığını görmüyorum artık ben. siyah olma şartıyla oldukça basit modeller ise devam.
- alkol: sanırım "metal dinliyorum ben" diyene ilk sorulan "kaç bira eşliğinde?" sorusu alkole gelen korkunç zamlarla birlikte tarihe karıştı. gene de, clubberlara taş çıkartan, oturup bi' fıçıyı tek başına içebilecek, içerken de ağzı yüzü kaymayacak, kusmayacak veteranlar sahada yer almaya devam ediyor. alkol matah bir şey olmasa da, "diskoya girdik, votka vişnemle ortamı nasıl kesiyorum abi, bilemezsin"ci tayfayla bizimkilerin karşı karşı getirilmesi clubber güruhu için acı sonuçlar doğurmaya devam ediyor.
- seks: girdinin tanımında yazdığım gibi; eski metalciler hem görünüşte hem de ruhen toprağa bakar bi' hale geldiği için 2000'lerin başındaki nefis rahat ortam artık yok. genç neslin ise bir kısmı, karikatür haline getirilmiş cinsel devrim mevzusunu ciddiye almaya devam ediyor ama fazlasıyla yafta da yiyor. ismi açık ilişki, kendisi ise bir çeşit pazarlama haline gelmiş vıcık vıcık ilişkiler yaşayan gencoları görmeye devam ediyorum. "kanka ayağı göt ayağı" tabiri, metal camiasının amacına uygun kullanmaya devam ettiği tabirlerden halâ.
- saygınlık: bir müzik türünü dinlediği için toplumdan dışlanmayı iyi bilirim. buna rağmen, dinlediği müzik türüyle saygınlık kazanabilen kimseyi görmedim çevremde. en doyurucu müzik sohbetlerini yapabildiğim insanlar "ben de bunu dinliyorum lan, kime ne"ci tayfadan olduğu için karakterlerindeki oturmuşluğu metalle ölçemem. toplum genelinde ise, damgalandığı bakış açısı hiçbir zaman değişmeyecek bir tür metal. anneanneme dark tranquillity dinletip "fena değilmiş bunlar" tepkisi aldığım günleri çok geride bıraktım.
dinlediklerinizi çevrenizdeki eşe dosta da önermenin şöyle karşılandığı, hayata depresif bakmadığınızı bağıra bağıra söylemenize rağmen çevrenizdekilerin sizi böyle gördüğü, elalem son ses güllü dinleyip salon pencerelerinizi bas yardımı ile enine boyuna esnetirken sorun olmayan ama siz sesi çeyreğe getirdiğinizde şu şekilde karşılanan müzik türü.
hücre evinde yaşıyormuş gibi metal dinlemeye devam, ön yargılar a ölüm.