annemden duyduğum efsane laf. ilk duyunca "ne yani, iyi günde kanımı sömürecek bi yaltakçıyı dost mu belleyeyim?" dedim. "tam da bundan lazım iyi gün dostu" dedi. kara günde yanında olacak adam bulmak yine kolaymış bunun yanında, düşünün ne kadar zor. annemin deyimiyle "senin mutluluğun, senin zenginliğin, senin saadetin dert olmayacak dost bildiğine." sen huzur bulunca yüzüne gülüp, arkandan haset duymayacak adammış iyi gün dostu. senin mutluluğun hakikaten onu da mutlu edecekmiş. ah be anne, bilmiyorsun ki senden habersiz başladığım sigarayı senden habersiz bıraktım, yakamıyorum buna. kan ağlıyor benden otuz kilometre uzaklıkta bi dostum da, bense altıma sıçıyorum.
velhasıl kelam dost olmak zor zanaat, iyisiyle de kötüsüyle de