erdal öz'ün yazdığı kitapta benim aklımdan çıkmayan ufak bir an var. Deniz gezmiş ve arkadaşları en son düştükleri pusuda, bir çukurda kıstırılmışken, üzerlerinden kurşunlar vızıldayarak uçarken deniz gezmiş'in aklına sevdiği kadınlar geliyor. Tam o an o saatte evlerinin sıcağında olan kadınlar... Aslında kadınları düşünürken kısacık hayatında yaşayamadığı her şeyi düşünüyor belki de...
Biz tam bağımsız bir ülkede yaşayalım istediler ve bu uğurda genç yaşta öldüler. Söyleyecek çok söz var da kelimeler boğazımda düğüm.