gülten akın'a ait bir şiirdir, " bende bir gülten kaldı/hangi bağa diksem yabancı"
solmamıştık daha çağla zamanlardı
siz ikiniz getirdiniz kücük kızlar
birinizin iri mavi komik bakışları
öteki sessiz edilgen
mavi, taklidini yapardı dünyanın
dönülmez yerlerden ulvi uraz esintisi
abla kabuğum içine
sığdıramadığım neşe
müzik odasında kaçak dakikalar
pencerede diz boyu çayırla
arka bahçe
o günlerden bu günlere
siz neyi taşıdınız
ben neyi taşıdım?
vardı bir şeyler elbette
o zaman da vardı
ama afgan şehirleri
masal olmamıştı daha
ıraklı çocuklar, anneleri...
ırak kül, ırak yıkıntı
ortadoğu yara dünya
şimdi gündüz sanki yokmuş
atlayıp geçiyor gökyüzü
geceler düş düş düş
yuvarlağın bir yerinde
durmadan büyüyen kara leke
leke haşindir, bakanı incitir
yaralar göreni
körlüğü yarattı ilkin
o yüzden medya
o günlerden bu günlere
siz neyi taşıdınız
ben neyi taşıdım?
ziverbey köşküne bitişik duran
bir evdi istanbul
güllerle çığlıklar arasında
körmüşüm, kördüm ben o zaman
güneş dışımızdan geçip gidiyordu
sıcak yapı soğudu mu
ziyadesiyle soğur
ağız sımsıkı kapanır bende bir gülten kaldı
hangi bağa diksem yabancı
göz artık göz değildir
o günlerden bu günlere
siz neyi taşıdınız
ben neyi taşıdım?
çölden toz da yağdı
üstümüze sonunda
denizler çekildi, ırmaklar soldu
toprak çürüdü
siz neyi taşıdınız
ben neyi taşıdım?
yaşlı bir şairin gösterdiği uçlar
kilise müziği, siren sesli küçük oğlan
kır menekşeleri, halep asması
kavaklar, zeytinler, rüzgâr
hindiba toplayan çingene kızı
puhu kuşu
ağır taşlardan geçirilen su
henüz duruyorken...